Zoveel gevoelens zijn er in jou,
als een blauwdruk in je ziel.
Het zenuwcentrum van jouw wezen
waar jou wanhoop overviel.
Dat maakte jou zo moedeloos,
bracht ziekte en gaf strijd.
Tegen jezelf moest je vechten
maar jij zocht de vergetelheid.
Gevoeligheid hield je toch wakker
ook al wilde je liever rusten.
En toch, dat blijven knokken schat,
voert jou tot het bewuste.
Ieder mens moet zelf volbrengen,
dat wat het leven aan hem geeft.
De Bron van oorsprong en van licht
waar in en door hij leeft.
Je kunt je lichaam doden als je jezelf niet kent.
Maar nooit is te vernietigen
hetgeen jij zelf bent!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie achter