De paradox van onze tijd

De paradox van onze tijd in de geschiedenis is,

dat we hogere gebouwen hebben, maar kortere lontjes;

bredere wegen, maar engere standpunten.

We spenderen meer, maar hebben minder.

We kopen meer, maar genieten minder.

We hebben grotere huizen en kleinere gezinnen;

meer gemakken, maar minder tijd.

We hebben meer titels, maar minder verstand;

meer kennis, maar minder inzicht;

meer deskundigen en toch meer problemen.

Meer medicijnen, maar minder gezondheid.

We drinken teveel, roken teveel, kijken teveel tv,

spenderen te gemakkelijk, lachen te weinig,

rijden te snel, worden te boos, blijven te laat op,

staan te moe op, lezen te weinig en bidden te weinig.

We hebben onze bezittingen vermenigvuldigd,

maar onze normen gereduceerd.

We praten teveel, hebben zelden lief en haten zo vaak.

We hebben geleerd hoe we de kost moeten verdienen,

maar niet hoe we moeten leven.

We hebben jaren aan het leven toegevoegd,

maar geen leven aan de jaren.

We zijn helemaal naar de maan geweest en weer terug,

maar we hebben moeite om de nieuwe buren te ontmoeten.

We hebben de Kosmische ruimte overwonnen,

maar niet de inwendige ruimte.

We hebben grotere dingen gedaan, maar geen betere dingen.

We hebben de lucht gezuiverd, maar de ziel verontreinigd.

We hebben de atoom overwonnen, maar niet ons vooroordeel.

We schrijven meer, maar leren minder.

We plannen meer, maar bereiken minder.

We hebben geleerd hoe we voort moeten maken,

maar niet hoe we moeten wachten.

We bouwen meer computers om meer informatie op te slaan;

we produceren meer kopieën dan ooit,

maar we communiceren steeds minder.

Dit zijn de tijden van de snelle hap en de trage vertering;

grote figuren en weinig karakter;

hoge inkomsten en oppervlakkige relaties.

Dit zijn de tijden van twee inkomens,

maar meer echtscheidingen;

mooiere huizen, maar gebroken gezinnen.

Dit zijn de tijden van snelle trips,

wegwerp-luiers, wegwerp-moraal,

eenmalige affaires, te dikke lichamen

en pillen, die alles doen:

van opvrolijken, rustgeven tot doden toe.

Het is een tijd, waarin er veel in de etalage staat

en niets in de opslagruimte.

Denk er eens aan om meer tijd

door te brengen met je geliefden,
want ze zullen er niet voor altijd zijn.

Denk er eens aan
om een vriendelijk woord te zeggen tegen iemand,
die met ontzag tegen je opziet,
want dat kleine mensje zal snel groot worden
en van je zijde weggaan.

Denk er eens aan om
een warme omhelzing te geven aan de persoon
vlakbij je, want dat is de enige schat,
die je kunt geven met je hart en het kost geen cent.
Denk eraan om "Ik houd van je" te zeggen
tegen je partner en je geliefden, maar meen het ook.

Een kus en een omhelzing zullen pijn helen,
als het diep uit je komt.
Denk er aan om elkaars hand vast te houden
en te genieten van het moment,
want op een dag zal die persoon er niet meer zijn.

Neem de tijd om lief te hebben, om te praten
en om de kostbare gedachten, die je hebt, te delen.

Louis Welters