Liefde geneest

Openheid is het beste antwoord op eenzaamheid.

Het komt voor dat we ernaar verlangen iemand te helpen van wie we heel veel houden, zonder dat we iets kunnen doen. De omstandigheden laten niet toe dat we hem of haar benaderen, of de ander sluit zich af voor elk gebaar van solidariteit of steun. Dan rest ons niets anders dan liefde.

In zulke tijden, waarin we niets anders kunnen uitrichten, kunnen we nog altijd liefhebben – zonder een beloning, een verandering of dankbaarheid te verwachten. Als we dat kunnen doen, zal de energie van de liefde het Universum om ons heen beginnen te transformeren. Waar deze energie ook verschijnt, ze bereikt altijd haar doel.

"Tijd verandert de mens niet. Wilskracht verandert de mens niet. Liefde verandert hem." zei evangelist Henry Drummond.

Ik las onlangs in de krant over een meisje in Brazilië dat door haar ouders ernstig was mishandeld. Ten gevolge daarvan kon ze zich niet meer bewegen en verloor ze haar spraakvermogen. Toen ze in het ziekenhuis was opgenomen, werd ze verzorgd door een verpleegster die elke dag tegen haar zei: "Ik houd van je". En al verzekerden de dokters haar dat het kind haar niet kon horen en dat al haar pogingen tevergeefs waren, toch bleef de verpleegster zeggen: "Vergeet niet dat ik van je houd." Drie weken later leerde het kind weer bewegen. Vier weken later kon ze weer praten en lachen. De verpleegster heeft nooit interviews gegeven en haar naam kwam niet in de krant, maar ik wil dit hier vastleggen, zodat we het nooit vergeten: liefde geneest.

Het zou onverantwoordelijk van me zijn te proberen een definitie van liefde te geven, omdat ook ik – net als ieder ander mens – liefde alleen maar kan ervaren. Er zijn duizenden boeken over geschreven, er zijn talrijke toneelstukken, films, gedichten en uit marmer of hout gebeeldhouwde gestalten aan gewijd, en toch kan een kunstenaar slechts een indruk van een gevoel overbrengen, niet het gevoel zelf. Ik heb echter geleerd dat dit gevoel aanwezig is in kleine dingen en zich manifesteert in onze meest onbeduidende daden; daarom is het nodig je aandacht altijd op liefde te richten, of we nu tot handelen overgaan of niet.

De telefoon pakken en de warme woorden uitspreken die we steeds hebben uitgesteld. De deur voor iemand openen die onze hulp nodig heeft. Een baan aannemen. Een baan opgeven. Een beslissing nemen die we voor ons uit hebben geschoven. Vergeving vragen voor een fout die we hebben gemaakt en die aan ons blijft knagen. Iets opeisen wat ons toekomt. Vaste klant worden bij een bloemist in de buurt, een winkel die van veel groter belang is dan de juwelier. Muziek hard aanzetten als de persoon van wie je houdt er niet is, maar de volumeknop terugdraaien als hij of zij in de buurt is. Weten wanneer je 'ja' en 'nee' moet zeggen, omdat liefde werkzaam is in al onze vormen van energie. Een sport ontdekken die je met z’n tweeën kunt doen. Geen recept volgen, ook niet in deze alinea – want liefde vergt creativiteit.

En wanneer er niets van dit alles mogelijk is, wanneer ons alleen nog maar eenzaamheid rest, denk dan aan dit verhaal dat een lezer me ooit heeft gestuurd:

Een roos droomde dag en nacht van bijen, maar geen streek ooit op haar bloemblaadjes neer. Toch ging de bloem door met dromen: tijdens de lange nachten stelde ze zich een hemel vol bijen voor die neerdaalden om haar vurig te kussen. Zo bleef ze goed tot de volgende dag, toen ze zich opnieuw opende voor het zonlicht.

Op een nacht vroeg de maan,die wist van de eenzaamheid van de roos:

"Ben je niet moe van het wachten?"

"Misschien, maar ik moet het blijven proberen."

Waarom?"

"Omdat ik zal verwelken als ik niet open blijf staan.
"Want soms, wanneer eenzaamheid alle schoonheid dreigt te vermorzelen, kunnen we alleen maar weerstand bieden door open te blijven staan.

Paulo Coelho
uit: Als een rivier