woensdag 25 januari 2012

Om en nabij de dageraad


Om en nabij de dageraad
ontwakend in het schijnsel
kleuren als weefsel omspinnen
mijn etherisch lichaam.

Geen banden omvatten
geen grenzen
noch riemen
die het stof'lijke tegenhielden.

Allesomvattend, naamloos
in luchtledig niets
bekend onder vele namen
Is alles één.

De dochter is de moeder
de moeder de priesteres
de priesteres de Godin
de Godin de vrouw
De vrouw is de man
de man is de God
En de God is de priesteres
En de priester is de vader
en de vader is de zoon.

Ik ben jou
zoals jij mij bent
overlappend in vloeiende beweging
zijn wij één …

Om en nabij de dageraad
ontwakend in het schijnsel
kleuren als weefsels omspinnen
ons etherisch lichaam.

Claudio Phillipo

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Laat een reactie achter