Lessen in liefde

LESSEN IN LIEFDE

Guy Corneau

Een samenvatting

Inleiding

Na al die mislukte liefdes, terwijl ik toch zo'n aardige man ben, ... diep van binnen ontdekte ik de wreker, de lafaard en de leugenaar, een leger persoonlijkheden die ik niet kende en niet wilde kennen. Toegegeven, ze zijn er, ik heb mijn lichte en donkere kanten ontdekt. Liefhebben was een manier om de leegte in mijzelf op te vullen. Ik wilde een vrouw die mijn leven overnam zodat ik zelf niet hoefde te leven.

Liefde in oorlog

Er is oorlog uitgebroken in het land van de liefde. Het gaat om territorium. De rollen in de patriarchale cultuur worden betwist. Wat is een vader, wat is een moeder, man, vrouw, hetero en homo. Het is oorlog en crisis op het emotionele vlak. Dus ook nieuwe mogelijkheden. Het gevaar voor beide geslachten zou zijn elkaar in een niet aflatende greep te houden.

Geluk is ...

Kent je 1 gelukkig paar? Ja, maar drie, laat staan vijf, nee. Iedereen probeert het geluk te vinden,de worst die ons voorgehouden wordt. Op een enkele uitzondering na.

Heeft intimiteit tussen mannen en vrouwen nooit bestaan?

Het fenomeen intimiteit ligt niet achter ons maar voor ons. We zijn allemaal stagiaires. Intimiteit uitvinden. We gaan op reis door het wankelende patriarchaat, we gaan zien wat ego is, oudercomplexen, zelfrespect en archetypen als animus en anima. In deel twee de vader-dochter en moeder-zoon relaties want die zijn de directe bron van de conditionering in de dynamiek tussen de geslachten. In het derde deel gaat het over de liefde, het stropsyndroom en het lasso syndroom, intimiteit ook met jezelf.

Liefde in oorlog

De last van de droom van geluk

Ruzie en onbegrip

De dans van verwijten en beschuldigingen, deuren worden dicht gesmeten. Geschreeuw, gehuil, bitterheid, berouw, een kusje en seks. Over een paar dagen begint het weer van voor af aan. Zij zegt dat ze toe is aan een man die in staat is betrokkenheid te tonen. Hij moet geven wat haar vader nooit heeft gekund. Hij begrijpt macht, roem, techniek en ideeën maar niet intimiteit en emoties. Daar ontbreekt het volgens haar aan, de belangrijkste: intimiteit, gevoel en emotie. Zij beseft niet hoe zwaar de last van haar droom is. Hij voelt zich schuldig omdat hij niet kan beantwoorden aan haar levenslang gekoesterde droom, daar is hij niet geschikt voor. Hij heeft het gevoel in haar greep te zijn, gemanipuleerd te worden, gedwongen iemand te zijn die hij niet is. Net zo'n verwarring als bij zijn moeder. Hij beseft niet hoe zwaar zijn nalatigheid bij haar weegt. Zijn gedrag is de prijs die hij laat betalen voor haar droom. Zo manipuleert hij haar door haar zoveel moeite te laten doen hem te bereiken. Ondraaglijk voor haar als ze op hem wacht, voor hem die stil is en wegloopt. Als ze elkaar voldoende gekwetst hebben gaan ze in walging uiteen. Zij zegt dat ze weer voor de gek is gehouden. Hij zegt dat hij weer in de val is getrapt.

Het paar is het slagveld van het patriarchaat

Geboren als man of vrouw

2.1 Het identiteitsconcept

De essentie van het mens zijn. Hoe kunnen we tegelijk gescheiden en verenigd zijn? Dat is de fundamentele vraag van dit boek. Een eigen identiteit vereist een tweeledige actie: Dichter bij de ander komen om liefde te ontvangen, erbij horen.

2. Afstand bewaren om je eigenheid te handhaven, individualiteit verkennen. Zelfbewustzijn wordt veroorzaakt door je terug te trekken in jezelf, bewustwording, actie, reactie, transformatie en weer nieuwe bewustwording.

De vorming van het ego. Het gewaar zijn van individualiteit wordt stabieler, beetje bij beetje wordt het ego van het kind uitgekristalliseerd. Het kind geniet in het spiegel stadium van zijn eigen gezelschap. Het kind is van nature narcistisch. Deze ontwikkelingen kan alleen door de aandacht en de liefde van anderen.

Over jezelf worden

Dit proces is het individuatie proces, jezelf worden, niet blijven hangen in een bepaalde fase of rol.

Er zijn een aantal fasen

1. Onafhankelijk worden van je ouders en hun complexen

2: Bekwaam worden in de omgang met anderen

3: Ontdekken wie je werkelijk bent

4: Heelwording, persoonlijk gericht en verbonden met het levensproces in al zijn aspecten

5 e.v.: Het dilemma verbinding en scheiding oplossen, een waarachtig ego en tevens verbonden met alles wat bestaat. (alles is één) Dit is het mysterie van de identiteit.

De ontwikkeling van complexen

Het zich losmaken van oudercomplexen schijnt de moeilijkste taak te zijn in het proces tot individuatie.

Complexen zijn de verinnerlijkte dynamiek van de relaties die we in onze jeugd hebben ervaren. Innerlijke stemmen die basispatronen doen herhalen. Ze zijn niet alleen negatief maar de bouwstenen van onze psyche. Door de methode van de vrije associatie kan je achter weerstanden komen en de complexen die erachter liggen.

Oudercomplexen

Het vader- en moedercomplex behoren tot de krachtigste complexen van onze psyche. Het gaat daarbij om alle 'moederlijke' en 'vaderlijke' invloeden, positief en negatief. Complexen zijn geen entiteiten in het museum 'psyche'. De psyche heeft de kracht van de oceaan die voortdurend zijn inhoud in beroering brengt. Het ego is ook een complex. Het ego vertegenwoordigt onze bewuste persoonlijkheid, een centrale emotie die onze identiteit weergeeft.

De andere complexen zijn subpersonen. Een alter-ego heeft een eigen geheugen en een bepaalde autonomie. Er zijn een aantal archetypische complexen altijd aanwezig in het collectieve bewustzijn. Het moedercomplex is er daar één van. We projecteren delen van onszelf op anderen. Onbewuste complexen projecteren we naar buiten, op een ander. Projectie is een verdedigingsmiddel om innerlijke onrust te voorkomen, het is onze schaduw. Door projecties, bijvoorbeeld: ergernissen, terug te nemen kunnen we onze eigen innerlijk leren kennen. Individuatie betekent werken aan je onbewuste complexen door projecties terug te nemen.

Van jezelf houden

Houden van jezelf is een voorwaarde voor psychologisch evenwicht. Een van de polen van onze identiteit is liefde voor jezelf. Zelfrespect is een bepalende factor in onze liefdesrelaties.

Van almacht naar zelfrespect

Kinderen worden in totale eenheid geboren. Langzamerhand leren ze dat ze niet het middelpunt van de wereld zijn. Dan wordt het belangrijk dat zelfvertrouwen in de persoonlijke kracht, zelfrespect, wordt ontwikkeld. (Orgaan inferioriteit schept een onbegrensde behoefte aan zelfbevestiging.) Anderen krijgen een minderwaardigheidscomplex door (delen van) zichzelf af te wijzen. Dan kan er ondraaglijke schaamte ontstaan, gelatenheid, depressie en zelfvernietiging. Dit gebeurt vaak bij ouders met een autoritair gedrag. Dit leidt ook tot perfectie en een volledige afhankelijkheid van een ander of de laatste mode. Of ze sluiten zich aan bij een bende, een sekte een veilig geloof een vereniging. De grens tussen almacht en depressie is heel dun.

2.3 Identiteit en seksuele verschillen

Seksuele identiteit is een psychologische constructie. Alle wezens worden als man of als vrouw geboren maar de seksuele identiteit is niet zo strikt bepaald. Seksuele identiteit is een culturele constructie. Wat is de rol van de ouder van hetzelfde geslacht tegenover het kind? De ouder van hetzelfde geslacht heeft meestal de meeste invloed op de vorming van de seksualiteit door de mogelijkheid van identificatie. Is die ouder afwezig of zal het negatief staan tegenover de ontwikkeling van het kind dan zal er bij het kind geen liefde voor het eigen geslacht ontstaan. Het zal een hekel aan zichzelf krijgen en zich makkelijk schamen.

Wat is de rol van de ouder van het andere geslacht?

Zij maken ons bewust van de seksuele realiteiten en onthuld ons fundamentele verschil. Is de vader afwezig dan hebben jongetjes wel te kampen met identiteitsproblemen maar kunnen makkelijker met vrouwen omgaan. Er is altijd wel een vrouw voor hem. Het omgekeerde geld voor meisjes. Het meisje is er niet zeker van dat er altijd voor haar een man zal zijn en haar zoektocht naar hem wordt haar prioriteit. Vrouwen verdragen daarom de meest onaanvaardbare situaties met hun partners. Als ze een goede relatie met hun moeder hadden kunnen ze ook vriendinnen hebben als steun. Anders zijn die er ook niet en voelen ze zich meer op hun gemak bij mannen. De beproeving van de seksuele onderscheiding. De gewaarwording dat er twee geslachten zijn is een beproeving voor een kind, het verliest de almacht. Het is niet compleet. Verloopt de acceptatie goed dan zal je als volwassen vertrouwen hebben in je eigen geslacht en je vrouwelijke of mannelijke kant ook accepteren.

2.4 Animus en Anima

De wederhelft

In de pubertijd ontstaat de archetype van anima of animus. Een ideale partner die je in je draagt die een deel van jezelf is. Bij mannen is het in dromen van de onbekende mysterieuze vrouw die respect inboezemt, bij vrouwen groepen mannen. De man is op zoek naar DE vrouw in alle vrouwen. De vrouw is op zoek naar alle mannen via een man. Partners moeten overeenstemmen met dat innerlijke beeld.

Hoe ziet de Animus en Anima eruit?

Ons innerlijk beeld van een man of vrouw wordt bepaald door de ouder van het andere geslacht. Dat kan een reden zijn om je ouders los te laten of een reden om in het oudercomplex te blijven hangen. Is de ontwikkeling van de autonomie (onafhankelijkheid, zelfstandigheid)geblokkeerd dan trekken de animus en anima zich terug in het oudercomplex. De vrouw neemt dan geen initiatief meer en wordt nerveus of verbitterd. Als de man zijn emoties niet gebruikt wordt hij turbulent en impulsief. Zij trekt aandacht door haar irrationele buien. (Irrationeel - niet berekend niet doordacht) Hij wordt dan depressief, wanhopig zonder weerstand te kunnen bieden.

De meerderheid van de mensen blijven hierin hangen en voeren telkens hun jeugdscenario op. Het collectieve aspect van het archetype.

De Animus: moed, initiatief, stabiliteit, actie, het woord, en spiritualiteit. Een moedige, actieve man, kunstenaar, charismatisch leider of spirituele meester.

De Anima: gevoelens, intuïtie, impulsiviteit, vermogen tot persoonlijke liefde, gevoel voor de natuur en de relatie met het onbewuste. Mysterieuze, vluchtige vrouw, aardse seksuele vrouw, dichteres, spirituele gids of priesteres.

De man die zich sterk identificeert met zijn rationele geest (nuchterheid) en daardoor zijn behoefte aan relaties niet eerbiedigt zal de anima zich uitdrukken als onbedwingbare irrationele buien die hem onverwachts overvallen. Deze bezetenheid blijft zich voordoen zolang hij geen contact heeft met zijn vrouwelijke anima. Hij heeft geen griep maar is zielig alsof hij op sterven ligt en wordt plots verliefd.

De vrouw die vasthoud aan de traditionele vrouwelijkheid houd vast aan haar irrationele meningen want ze weet het gewoon. In dromen zijn de animus vaak meerdere mannen, rechters, professoren. Vrouw in man, man in vrouw. We zoeken de partners die zich zullen schikken naar onze onbewuste ziel. Dan valt de droom uiteen en ontstaan de ruzies. Het masker dat we dragen is onze persona, dit is de compensatie tussen ons zielenbeeld en onze externe persoonlijkheid. Het gaat hier om het vrouwelijke en het mannelijke, niet om de vrouw en de man.

2.5 Driehoek van het gezin of driehoek van de ziel?

Het familieportret

De ouderlijke invloed is zelden de enige oorzaak van de tegenspoed van het kind. Het kind leeft in de symbiose van de driehoek vader- moeder- kind. Het voelt zich altijd schuldig aan de scheiding van de ouders en zal langdurig blijven proberen dit te herstellen. Daarnaast maakt het kind deel uit van het familiesysteem, broers, zussen, opa’s en oma's. Laat het kind eens een familielandschap tekenen waarbij ze ieder persoon moet vormgeven als een voorwerp en waarbij ze moet aangeven hoe dit voorwerpen zich tot elkaar verhouden. Het kind is geen onbeschreven blad. Een pasgeboren kind heeft eigen karaktertrekken, verbazend zelfs en een adolescent die zelfmoord pleegt, we kunnen de diepte niet peilen.

'Jullie kinderen zijn jullie kinderen niet. Ze zijn de zonen en dochters van het verlangen van het Leven naar zichzelf. Ze komen via jullie maar niet van jullie. En hoewel ze bij jullie zijn ze zijn niet van jullie'

Khalil Gibran

3. Vaders en dochters: liefde in stilte

3.1 De stilzwijgende vader

Gevangen in een stereotypebeeld

De vrouw is de vrouw die teveel liefheeft en hij is de man die bang is om lief te hebben. Het is eigenlijk het stilzwijgen van de vader dat de vrouw die teveel liefheeft doet ontstaan en het is de verstikkende moederliefde die de man bang maakt lief te hebben. Als het verleden niet tot bewustzijn wordt gebracht dan blijft het zich herhalen. Als het onbewust blijft overkomt het ons als een schijnbaar noodlot van buitenaf. De beste leersituatie hiervoor is het paar.

Hoe hechter de relaties hoe meer ze de jeugddynamiek weerspiegeld die niet voldoende is opgehelderd.

Liefde in stilte

Het is verbazend hoe teder vrouwen over hun vader blijven spreken. De bitterzoete pijn veroorzaakt door de liefde die nooit uitgesproken werd. Pijn die het haar onmogelijk maakt diep contact met iemand te hebben. Het vacuüm dat gevuld moet worden. Het leven van een meisje begint moeilijker, ze heeft geen van de geslachtskenmerken van één van de ouders. Er ontstaat een identiteitsvacuüm. Vrouwen zijn gelukkig als ze zich vol voelen en ongelukkig als ze zich leeg voelen. Zowel fysiek als psychologisch. Het stilzwijgen van vader versterkt de leegte. De leegte wordt gevuld met een negatief zelfbeeld, te dik, te dun, te grote/kleine borsten.

Het idealiseren van de vader

Het meisje onderschat zichzelf en idealiseert mannen. De droomprins ontstaat. Geen man kan aan zo'n ideaalbeeld voldoen maar vrouwen klampen zich eraan vast. De vrouw is of bedelares die op haar verlosser wacht of prinses opgesloten in een toren wachtend op haar stralende ridder.

De valstrik van de fantasieën heeft het vermogen de levenskracht leeg te zuigen. Het libido lost in dagdromen en romannetjes op. De macht van de animus is door een negatief vader complex aan banden gelegd. Een duistere bestemming. Dit is niet makkelijk te beheersen. Moeders kunnen pathologisch jaloers worden als echtgenoten aandacht aan haar dochters besteed maar ook vanwege de angst dat hij zich uiteindelijk tot elke buurvrouw aangetrokken zou voelen. De man voelt zich gecastreerd en gaat zwijgen.

De gewonde vrouw

Het meisje zonder handen

Mannen werken aan carrière en verwaarlozen hun emotionele aspecten, hun partners en kinderen. Zo komen ze niet in contact met hun anima. Het vrouwelijke. In het patriarchaat wordt de creativiteit van het vrouwelijke, de partner en de dochters ontkend. Ze worden onthand. Vrouwen verliezen hun autonomie en zijn niet langer in staat hun leven in eigen handen te nemen. Ze raken zichzelf kwijt en kunnen bezeten raken/worden. Hun creativiteit verwordt tot woedeaanvallen, gezeur en grillig gedrag, ze zijn overdreven precies, manipulatief en spelen de ander de zwarte piet toe. De animus stampt rond in zijn gevangenis en jaagt iedereen weg die in de buurt komt. Klagen, crisis, lijden omdat ze de warmte van vader hebben gemist. Ze proberen aandacht te krijgen met hun ongelukkig zijn en schijnen daar voldoening in te hebben. Dit kan leiden tot destructief intellectualisme, eerzucht en kou.

De incestueuze vader

Een ander soort verminking is de incest. In stilte en vol dodelijke leugens. Het slachtoffer wordt niet zozeer in haar seksuele identiteit geraakt maar in haar persoonlijke wezen. Het gewone bestaan wordt al moeilijk. Ze voelen zich verantwoordelijk voor de gewelddaden van hun vader. Ze kan zich dwangmatig aan alle mannen gaan geven terwijl ze zich terug trekt in een klein plekje in haarzelf. In mindere mate komen we dit ook bij een 'kleffe' vader tegen. Het roept walging op bij het kind, ze trekt een muur op. Aangezien moeder niet tussenbeide komt moet ze zichzelf beschermen. De verdediging kan exhibitionistisch worden door zichzelf aan iedere man te laten zien. In werkelijkheid zijn aanhankelijke relaties tussen vader en dochter die vroeg zijn begonnen, bij het kind zijn, de beste waarborgen tegen incest.

De incestwens

Incest is de meest universele taboe al voor duizenden jaren. Daardoor heeft het ook een enorme aantrekkingskracht. De onderdrukte emotie voedt de verbeelding in fantasieën. Meestal vind de bevrediging in de verbeelding plaats. Een uitweg zijn de relaties tussen meisjes en oudere mannen of vrouwen met jongere jongens. Dit blijft een riskante onderneming. Kinderen zoeken ook erkenning bij ouderen ingeval van afwezigheid van de ouder.

Emotionele incest

Wat dient de juiste afstand tussen een vader en zijn dochter te zijn?

Incest is niet noodzakelijk seksueel maar kan ook emotioneel worden uitgespeeld. In dat geval dringt de vader het emotionele leven van zijn dochter binnen, omdat hij haar niet haar eigen leven kan laten leiden. Dat gebeurd vooral als dochters pubers worden, dan gaat vader ineens belangstelling tonen en een appel op haar doen. Haar mee verantwoordelijk maken over hoe hij zich voelt. Veel kinderen die als ouder voor hun ouders zorgen overkomt dit.

De preutse vader

Uitzonderlijke preutsheid wordt in feite door de incestwens ingegeven. De daad en alle gevoelens en fantasieën worden onderdrukt. De stilte eromheen kan negatieve gevolgen hebben. Er wordt geen genegenheid uitgewisseld hetgeen de dochters niet begrijpen. Vader kan niet zeggen: 'Je bent mooi en ik hou van je' tegen zijn dochter zonder van streek te raken door de dubbelzinnigheid. Dat komt omdat hij alle genegenheid en tederheid naar vrouwen erotiseert, hij verwart tederheid met seks. Veel vrouwen vertellen dat het contact met vader normaal was totdat ze dertien/veertien werden. Een vader kan gewoon tegen zijn dochter zeggen: 'Je bent mooi en je staat op het punt vrouw te worden. Je wordt in de ogen van mannen begerenswaardig en ik ben een man. Ik zou dus graag willen dat we enige afstand tot elkaar bewaarden.' De woorden bevestigen dat ze toe mag treden tot de wereld van de begeerte en bevestigen het geslachtsverschil. Stilte hierover is gewelddadiger. Adolescenten gaan dan of uitdagen of hun vrouwelijkheid verstoppen in te ruime kleren. Incestueuze begeerte is wat anders dan vaderlijke eros. Dat persoonlijke liefde, warmte en genegenheid. En de juiste grenzen stellen.

3.3 Dochters van de stilte

Linda Schierse Leonard schreef in haar boek 'The wounded woman' de verschillende houdingen die vrouwen ontwikkelen als reactie op de wond van de vader.

De eeuwige adolescenten

Dochters blijven eeuwige adolescenten. Er zijn vier typen

Het schattige popje

De meest voorkomende, het kleine ding aan de arm van haar succesvolle man. Ze ziet er trots en zelfverzekerd uit hetgeen een façade is. Ze is een behaagzieke marionet van haar man

Het glazen meisje

Gebruikt haar broosheid en hyper gevoeligheid als voorwendsel om zich achter haar boeken te verschuilen in haar fantasiewereld

De verleidster

Leeft in een wereld van kortstondig plezier. Instinctief leven zonder beperking. De vrouwelijke Don Juan. Ze was door haar moeder overheerst en haar vader verwaarloosd.

4. Het buitenbeentje

Vader was ten schande gezet en uitgestoten. Moeder nam de leiding over. Ze heeft net als haar vader de neiging tot zelfvernietiging, is kritisch, weigert te veranderen. Drank, drugs, prostitutie, zelfmoord, depressie en masochistisch gedrag. Ze heeft het gevoel niets waard te zijn. Buitenbeentjes zijn vaak slachtoffer van sexueel misbruik door de vader. Vaak komen ze bij een mannelijke therapeut als laatste hoop op een speciale manier gezien te worden. Het gevaar bestaat dat ze verliefd wordt op de therapeut. De therapeut moet in dat geval goed de grenzen bewaken en dienen als een overgang vaderfiguur

5. De amazones

Amazones doen precies het tegenovergestelde. 'Ik zal hem bewijzen wat ik waard ben op mijn eigen terrein' Ze worden hyperactief en verliezen het vermogen tot ontvankelijkheid. Ze worden plichtsgetrouwe en principiële vrouwen. Ze wordt soms de supervrouw, overal geslaagd maar verdort uiteindelijk cynisch en koud. De depressie ligt op de loer. Of ze wordt de plichtsgetrouwe en principiële vrouw met een onbuigzame huiselijke en religieuze structuur. Ze voelt zich diep schuldig als ze daar niet aan voldoet. Geen spontaniteit of originaliteit. Denk maar aan de strenge nonnen. Of ze wordt de vrouwelijke martelaar, betrokkenheid en zelfopoffering. Geeft zich geheel aan haar man en kinderen of wordt moeder Theresa. Het toppunt is de krijger koningin een radicale verharding, feministisch extreem. Vrijen met een man is 'slecht betaalde arbeid'. Het vrouwelijke wenst tot bloei te komen. Aan jezelf werken kan de sterke rolverdeling in je verbreken zodat de creativiteit tot bloei komt. Soms ben je een verleidster, soms een amazone terwijl je contact houd met je primaire driften en behoefte aan zelfbevestiging. Je kan je toewijden zonder jezelf te verloochenen, kan initiatief nemen en onderhandelen met je partner.

3.4 Moeder-dochter

Een haat-liefdeverhouding

Een kind leeft in de driehoekige ruimte vader-moeder-kind. De aanwezigheid van de vader stelt de dochter in staat zichzelf los te maken van haar moeder waardoor ze haar individualiteit als vrouw kan krijgen. Echter als vader-dochterrelaties worden verbroken worden moeder-dochterrelaties hier vaak onterecht door belast. Er ontstaat een uiterst tweeslachtige verhouding; haten en liefhebben. 'Ik hou van haar maar ik haat haar, ze controleert alles' Ouders van hetzelfde geslacht vergen veel van hun kind. Alle gefrustreerde wensen en ambities worden op het kind geprojecteerd. Natuurlijk mag je als ouder dromen over de mogelijkheden van je kind maar als je de draden te strak trekt worden ouders gevangenissen. De beperking van de vrijheid van vrouwen in het patriarchaat leidt tot projectie van de gefrustreerde dromen van vrouwen op hun dochters waardoor de dochter haar individualiteit niet kan ontplooien. Daar tegenover heb je de moeder die zal pogen alles te zijn voor haar dochter. De ideale moeder en de geëmancipeerde vrouw. Ze vergt veel van zichzelf en ze vergt veel van haar kind. Ze zal haar dochter verwijten dat die niet intiem genoeg met haar is. Ze zou graag haar vriendin zijn en vergeten dat ze op de eerste plaats moeder is. Het is voor kinderen moeilijk helemaal zichzelf te zijn bij de ouder. Moeders hebben geleerd zich geheel aan het gezin te wijden en zijn zich niet bewust van hun controlerende gedrag hierin. Het doet pijn als het gezin dan ondankbaar is. Dit lot kan gekeerd worden als moeders bereid zijn te luisteren naar wat hun dochters zelf te vertellen hebben over wat er in het gezin afspeelt. Vanaf 14 jaar worden moeders van hun moederlijke plicht ontheven. Ze zouden de periode van de pubertijd moeten zien als een periode om naar binnen te keren en zich opnieuw te verbinden met hun vergeten vrouwelijkheid.

De geïdealiseerde afwezige

Dochters idealiseren of vergoddelijken hun afwezige vader en komen daardoor tegenover hun moeder te staan. Zeker als moeder de vader afkraakt voor kwaliteiten die de dochter juist waardeert. Soms wordt de dochter moeders rivaal.

4 Het helen van de vaderwond

4.1 Het drama van het brave meisje

Alice Miller heeft al beschreven hoe het begaafde kind een radar ontwikkelt waardoor ze de behoeften van mensen om zich heen al kent voor ze worden uitgesproken en er rekening mee houdt. Hierdoor verkrijgt het kind goedkeuring en wordt het slaaf van deze houding. Ze kan zelfs een valse persoonlijkheid ontwikkelen tegenovergesteld aan haar ego. Dat is wat er met het brave meisje gebeurd, haar creativiteit vind geen uitweg,ze is aardig en prettig maar heeft geen respect voor zichzelf.

Gerechtvaardigde boosheid

Er bestaat geen genezingsproces zonder boosheid. Als je je eigen bedrog ontdekt moet je eens flink uithalen tegen hen die het je aandeden. Verbale agressie is voor het brave meisje heel moeilijk.

Schaamte

Ze zijn bang te ontploffen. Ongenuanceerde razernij en woede uiten jegens anderen bij voorkeur op een veilige plaats is een essentiële fase. Tekenen of schrijven is ook goed. Boosheid die is uitgewerkt, is ontdaan van haar geheimzinnigheid. Ze wordt gewoon een alarmsignaal op het instrumentenpaneel van de persoon, dat aanduid dat er een elementaire behoefte niet wordt erkend. Het heeft met zelfexpressie en zelfverruiming te maken.

De tweede fase is het inzicht dat we door gebrek aan zelfrespect mishandeling tolereren en ons\zelf tot slachtoffer maken. We doen onszelf aan waar we onze partners van beschuldigen. We zijn net zo onachtzaam tegen onszelf als onze ouders waren tegen ons.

De derde fase is de kracht van het venijn, van de heks in je toestaan, het kreng in staat tot vernietiging. Als de vrouw die kracht erkent, weet ze dat ze nooit meer de slachtofferrol zal aannemen. Als de woede totaal is erkend en deintegreerd wordt ze kracht.

4. 2 Het helen van het zelfrespect

De behoefte van vrouwen om voortdurend in de belangstelling te staan verraad de wond van de afwezige of nalatige vader. Ze komen tegenover hun partner te staan. Ze weten niet hoe ze van de wereld kunnen genieten zonder de goedkeurend ogen van hun man. Ze beschuldigen hem terwijl ze naar hem hunkeren. De man voelt zich niet uitgenodigd lief te hebben, maar ervaart een gewond gevoel van eigenwaarde, dat hij aldoor zal proberen te helen, om wat rust te krijgen. Het wordt een enorme last.

Vrouwenhaat opgeven

De eerste houding bestaat uit het genezen van je eigen schaduwdeel in plaats van mannen verantwoordelijk te houden voor het persoonlijk verdriet. Een deel van de schaduw is de boosheid maar een moeilijker deel is de haat voor je eigen vrouwelijkheid. De vrouw in de mannenkleren. Het vrouwelijke is dus niets waard. Het is essentieel dat vrouwen diepgaand de schoonheid van het vrouwelijke hervinden. Uitdrukking geven aan de animus. Het is noodzakelijk elementair zielsonderzoek te doen. De inspanning van het integreren van onze positieve animus (wat we op onze mannen projecteren) zal ons bevrijden van het buitensporige grote belang dat we hechten aan de liefde in ons leven en zal ons zelfrespect doen stijgen. De waarden die bij de droomprins horen, moed, lef, standvastigheid en integriteit kunnen ze zichzelf toe-eigenen. De animus moet leren zijn gezicht te laten zien en zichzelf te uiten. Zich de schoonheid van het vrouwelijke voorstellen. We zijn vol liefde voor ons lichaam, onze gevoelens, onze geest. Maak de verbeelding hierover groots en laat al je cellen zich ermee vullen. Wordt een godin.

Moeder en zoon: het onmogelijke paar.

5.1 Het moeder - zoon paar

Een psychologisch drama. Zonen die een nauwe band hadden met hun moeder zijn meestal bang voor de intimiteit met vrouwen. Ze kunnen zich moeilijk losmaken van hun moeder en worden mannen die hun leven lang in een gevangenis van schuldgevoelens doorbrengen, niet in staat hun moeder te trotseren. Hoe komt het dat de ontwikkeling van de zoon belemmerd wordt? Hoe beteugeld de intimiteit van deze relatie de natuurlijke drang van de zoon naar autonomie en onafhankelijkheid? Hoe komt het dat de moeder de kracht en de beschamende woede van de zoon afpakt?

Over moeder worden

Als een toegewijde moeder haar emotionele behoeften niet met haar partner deelt kiest ze hiervoor de zoon uit. De zoon moet de emotionele behoeften vervullen van een vrouw die geen vader had en de steun van haar partner mist. Over niet weten waar de ene begint en de ander ophoudt. Er zal een scheiding moeten worden aangebracht in de symbiotische relatie tussen moeder en kind. Noodzakelijk omdat de moeder van hetzelfde geslacht is als de potentiële partner. Anders trouwt de zoon met een partner met de eigenschappen van moeder. Hij zal weer een kind worden of toevlucht zoeken tot fysiek geweld en woede spuien die niets met haar te maken heeft. Er is in huis een stroom mannelijke energie nodig. Het probleem is ... de vader is niet in de buurt. (emotioneel afwezig)

Het probleem ontstaat in een defecte vader-moeder-kind-driehoek. De man werkt buitenshuis en de moeder is volledig verantwoordelijk voor de fysieke en emotionele ontwikkeling. Mannen die zelf nog kind zijn en een zoon krijgen raken in de war.

5.2 Het moeder - zoon huwelijk

De krachtige band die moeder en zoon verenigd wordt niet ontbonden maar zal versterkt worden door de natuurlijke aantrekking tussen de geslachten. Nieuwe moeders worden door de kind vaders in de steek gelaten juist op het moment dat ze in hun vrouwelijkheid meer dan ooit gesteund willen worden.De moeder - zoon symbiose is voornamelijk het gevolg van de emotionele honger van de moeder. Haar kleine schat wordt haar man. Het is een vorm van emotionele incest.

De verslonden zoon

De afwezige vader zorgt ervoor dat moeder haar zoon verslindt.

De verslonden moeder!

Moeders worden MOEDER, archetypisch, de leegte is vervult.

Hoe weet een vrouw dat haar persoonlijkheid verslonden wordt door het moederlijke archetype?

Gaat het goed met haar als het goed gaat met haar zoon, wordt ze ziek als haar zoon ziek is dan is ze MOEDER en niet meer vrouw. De vrouw heeft dus twee versmeltingen één met de MOEDER en één met de zoon. Alle huwelijken hebben een contract. Moeder en zoon zijn wederzijds afhankelijk. Dit werkt beperkend in plaats van bevrijdend. Het is bedreigend dit aan de kaak te stellen omdat een zekere mate van stabiliteit in de identiteit kan gaan wankelen. De jongen kan onverantwoordelijk blijven zolang de moeder blijft moederen. Scheiding is verboden.

In het Freudiaanse Oedipuscomplex moet de zoon de incestueuze verlangens naar zijn moeder opgeven onder dreigende castratie door de vader. Hij onderwerpt zich aan vaders Wet. In de realiteit gaat het eerder om een emotioneel verlangen dan een seksueel. Een symbiose. Ter bescherming door de moederliefde wordt de zoon gedwongen de incest barriëre te handhaven. Hij blijft altijd bang voor vrouwelijke begeerte. De angst dat ze weer aan de genade van vrouwen zijn overgeleverd zonder hun eigen grenzen te kunnen stellen. Als vader er niet is raakt de zoon zelf verantwoordelijk voor de scheiding van de moeder en het daarop volgende schuldgevoel komt geheel voor zijn rekening. Hij krijgt geen hulp van de Vader. Iets in het kind weet dat niet moeder het middelpunt van het leven is en dat hij de verleiding moet tegengaan ten behoeve van zijn groei. Anders zal hij een zwakke psychische structuur ontwikkelen. Weigeren, rechtstreeks 'nee' zeggen zal net zo moeilijk zijn als zichzelf verplichten door 'ja' te zeggen. Hij zal vooral altijd bang zijn anderen te kwetsen omdat hij nooit zijn moeder ermee durfde te confronteren dat hij niet met haar getrouwd is.

Scheiden daarom mannen hun seksualiteit af van hun emoties?

De emotionele incest leid tot een verbod om een andere vrouw toe te behoren in een liefdesrelatie. Hij zal met iemand kunnen vrijen, maar zal zichzelf niet binden zolang zijn emotionele natuur symbolisch aan zijn moeder toebehoort. Hij zal zelfs de liefde moeten verwoesten om te voorkomen dat de furie van zijn moederlijke draak gewekt wordt. Het tweede gevolg is de auto-erotiek bij mannen. De pornografie is masturberen met vrouwen die je niet kunt aanraken. Het is het resultaat van de castratiefobie en -angst.

Pubertijd of openlijke oorlog

Wordt het oedipuscomplex niet in het derde of vierde jaar aangepakt dan komt er, als het goed is, in de pubertijd een periode van opstand. De symbiotische liefde wordt een gevangenis. De zoon zal zijn identiteit als man proberen te vestigen door het gezag van zijn moeder te tarten. De held en de krijger kan opstaan. 'Hij wil dat je minder moeder bent, wees dan minder moeder voor hem. Word zelf weer vrouw. Wek haar tot leven. Bouw je eigen leven opnieuw op.'

De pubertijd is een tweede geboorte. De drie belangrijkste momenten in je leven: geboorte, veertiende jaar en de dood. Aan het eind van de pubertijd willen de kinderen hun ouders niet meer. Ouders zouden controle moeten vervangen door onderhandelingen en begrip. Als hier de scheiding tussen ouders en kind niet plaats vind gebeurd dat vaak alsnog in de midlifecrisis.

De antiheld of de afgebroken zwangerschap

Het ontwaken van de held en de krijger in de adolescent is de manifestatie van een gezonde psyche. De natuurlijke spontaniteit is niet helemaal vermorzeld door de opvoeding. Het tegendeel kan echter ook gebeuren. Vooral in suïcidaal gedrag, de agressie tegen jezelf richten. Contact met de vader is dan erg belangrijk. Hoe intenser de moeder-zoonversmelting hoe bloediger de afscheidingsoorlog zal zijn. Hoe meer de adolescent geconfronteerd wordt met een laffe vader die zijn metgezel niet durft te confronteren, hoe meer ongelukken en slachtoffers er zullen vallen.

De juiste grenzen

Grenzen zijn noodzakelijk, te veel leidt tot opstand te weinig leidt tot frustratie en verwarring. De overdreven bezorgde moeder leidt tot zonen die de beproevingen van het leven niet aankunnen, geen grenzen kennen, aan de alcohol of drugs komen, depressief, passief en machteloos de eigen frustraties te boven te komen.

De prijs van de emotionele incest

6.1 De bruidsschat en de schuld

Elementaire behoeften

Kinderen hebben 5 elementaire behoeften:

Psychologische behoeften

Huilen en schreeuwen bij honger, dorst en kou

Emotionele behoeften en behoeften om erbij te horen. Hij moet aangeraakt en geknuffeld worden, heeft menselijke en materiële warmte nodig

Behoefte aan autonomie en bevestiging

De behoefte om nee te zeggen. Weigering is vanaf de geboorte aanwezig en onderdeel van de zelfexpressie

Seksuele en sensuele behoeften. Wakkere zintuigen, genoegen en ongenoegen bij de stoelgang en seksuele behoeften. De onderdrukking ervan in onze cultuur is navenant krachtig.

Hier zullen we de laatste drie in beschouwing nemen

Ik heb wanhopig mijn best gedaan haar te behagen

Autonomie en bevestiging. De persoonlijkheid beweegt zich langs twee polen:

De ene is de behoefte de ander nabij te zijn, de ander is de behoefte aan bevestiging. Individualiteit vormt zich dankzij de spanning tussen die twee polen. Autonomie neerzetten vraagt een behoorlijke dosis agressie. De angst om de ander te kwetsen komt onmiddellijk ertussen met als gevolg een sterk schuldgevoel. Dus om confrontaties te vermijden geef je je territorium op. Conflicten zijn een essentiële voorwaarde om het leven te doen ontvlammen.

Wat zonen moeders aandoen

Een zoon die geleerd heeft zijn behoefte aan onafhankelijkheid te verwaarlozen vanwege de onzekere lijdende moeder wordt slaaf van de symbiotische relatie. Moeders worden vaak verscheurd door jaloerse en bezitterige zonen als moeder een nieuwe partner krijgt. Mannen zijn vaak niet in staat 'Ik hou van jou' te zeggen of te zeggen wat hen stoort. Moeder die hun eigen autonomiebehoefte verwaarlozen en hun verborgen agressie opsluiten worden ziek, maken ongelukjes, verwondingen, zenuw tics en depressies. Ziek zijn, zijn legitieme redenen om zich tijdelijk terug te trekken uit het gesloof.