Vrienden voor het leven

Als ik straks oud ben, ziek en zwak
en pijn verjaagt de slaap,
als onrust neemt van mij bezit,
doe dan wat onvermijdelijk is,
... laat me gaan ...
de laatste goede daad.

Beslis dan voor mij,
en wees niet laf.
Past eigenliefde bij
de vriendschap die ik gaf,
of uitstel tot het beter past,
bij een verloren strijd?

Ik ben niet bang
tijdens die laatste gang.
Jij loopt niet weg:
je kijkt me aan,
je noemt me bij de liefste naam
en houdt mij stevig vast.
Vandaag voor het laatst
groet ik je met mijn kattenstaart ...

Wat jij liet doen
deed je voor mij:
je hebt me nog meer pijn bespaard,
voor zinloos lijden mij bewaard.

Een zwaar besluit?
- nee, huil nu niet -
Een wijs besluit dat werd gegrond
jij en ik, nog maar even,
maar we waren vrienden voor het leven.

Francien van Westering