Alles kan gebeuren

Alles kan gebeuren,
maar zeker is dat dit
mij niet eeuwig kan bevatten
en ik dus sterven ga.

Deze gedachte, die waar is
als steen en het zout van de zee,
is slechts een bleek schijnsel
vergeleken met dat laatste moment
en het werkelijke gaan.

Nu de vrede te vullen
met verwachting en vrees,
zou onwaardig en dwaas zijn,
maar toch, dit is het decor –
deze deur die sluit
is het laatste geluid
dat ik hoor
in de kieren van de tijd.

Waarna soms even ik zie:
het snelle lichtbeginsel,
weefde, wevend, geweven
tot een onvoorspelbaar
waarin geen draad
zichzelf meer haat.

Leven buigen is
voor het onophoudelijk licht
in wat hier mijn dit is.

Hans Korteweg