Als er angst in mij is,
moge ik inzien dat het Universum mij verwelkomt en omarmt.
Als er woede in mij raast,
moge ik anderen volledig in hun waarde laten.
Als ik me wanhopig voel over mijn eigen zwakte en kwetsbaarheid,
moge ik bewust zijn dat dit in ieders leven voorkomt.
Als ik pijn en eenzaamheid in mij voel,
moge ik mijzelf omarmen in liefde en mededogen.
Moge ik overspoeld worden door geluk- en het dan weer loslaten.
Als ik overtuigd ben van mijn eigen gelijk
moge ik dan ook in staat zijn om om mezelf te lachen.
Wacht!
Door open te staan voor verandering,
zou ik dan een glimp van iets dat geruststellend en veilig voelt,
iets dat altijd en onveranderlijk bij mij is,
op kunnen vangen?
moge ik inzien dat het Universum mij verwelkomt en omarmt.
Als er woede in mij raast,
moge ik anderen volledig in hun waarde laten.
Als ik me wanhopig voel over mijn eigen zwakte en kwetsbaarheid,
moge ik bewust zijn dat dit in ieders leven voorkomt.
Als ik pijn en eenzaamheid in mij voel,
moge ik mijzelf omarmen in liefde en mededogen.
Moge ik overspoeld worden door geluk- en het dan weer loslaten.
Als ik overtuigd ben van mijn eigen gelijk
moge ik dan ook in staat zijn om om mezelf te lachen.
Wacht!
Door open te staan voor verandering,
zou ik dan een glimp van iets dat geruststellend en veilig voelt,
iets dat altijd en onveranderlijk bij mij is,
op kunnen vangen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie achter