De passievrucht

In een grote boom,
zat diep verscholen, veilig tussen het bladerdek, een passievrucht.
Maanden bleef hij onzichtbaar voor de buitenwereld.
Tot er op een dag met de vrucht iets gebeurde.

Hij voelde diep vanbinnen iets stromen!
Een ongekend gevoel om te groeien en te bloeien nam toe.
"Wat gebeurt hier?" vroeg de passievrucht verward aan de grote boom.
"Dit is iets wat altijd al in je heeft gezeten," antwoordde de boom,
"vecht er niet tegen, geef er aan toe."

De passievrucht verzette zich niet langer en liet alles maar gewoon gebeuren.
Het ongekende gevoel werd groter en groter.
Hij voelde passie diep vanbinnen toenemen!
Deze passie werd zo groot dat hij wel mee moest groeien.
De boom, die dit alles zag gebeuren riep:
"Haha dit is wat je noemt een passievolle passievrucht!"
En begon te schudden van het lachen.

De passievolle passievrucht was ondertussen zo gegroeid,
dat hij zich niet langer meer kon verschuilen achter het bladerdek.
Een hele nieuw wereld ging voor hem open
Wat een uitzicht!
Wat een mooie kleuren!

Hij was zo onder de indruk van al dit moois, dat de passie alleen maar toenam.
En omdat de passie toenam, moest hij weer verder groeien.
Terwijl hij groeide werd zijn uitzicht groter en mooier en nam de passie weer toe.

De boom begon steeds harder te lachen.
Hij lachte van de kruin tot aan de wortels.
De passievrucht werd nu toch wel een beetje bang.
Hij groeide dan wel vol passie, maar hing hij eigenlijk wel veilig?
Als de boom zo blijft schudden valt hij misschien nog en dan?
Wat is daar beneden? Daar zo ver weg?
Wie houdt hem dan in de gaten?

De passievrucht had het nog niet gedacht of ...
Krrrrak! ...
De tak waar de passievrucht aan hing was te zwaar geworden.
Door het schudden van de boom brak de tak en viel met de passievrucht naar beneden ...

Plof.

Daar lag de passievrucht, op de grond,
Weg uit de veilige boom.
Angstvallig keek hij om zich heen.
Waar was hij nou? Wat nu? Wie komt helpen?
Hij voelde zich eenzaam en verlaten. Zat vol angst en verdriet.
De eens zo passievolle passievrucht begon langzaam te verschrompelen.
"Heb ik hier nu zoveel passie voor gehad?" huilde de vrucht, "is dit nu alles?"
Hoog boven hem hoorde hij de boom zachtjes lachen.
"Wat lach je nou!," riep de passievrucht, "dit is allemaal jou schuld!!!"

Dagen werden weken, weken werden maanden.
En nog steeds huilde hij van verdriet.
Maar op een dag voelde de passievrucht weer iets diep van binnen.
Hij droogde zijn tranen af en
er zaten wortels aan zijn voeten!
kwam er een stengel uit zijn hoofd!
Voelde hij weer passie stromen?

Hoog boven hem hoorde hij de boom roepen:
"vecht er niet tegen, laat maar gebeuren!"

´Jaja´, dacht de passievrucht ´net zoals de vorige keer zeker.
Daar trap ik niet nog een keer in!´
Maar ook nu weer was de passie te groot om er tegen te vechten.
Dus na weken van strijd gaf hij zich over aan dit intense gevoel.

De stengel uit zijn kruin werd groter en breder.
De wortels onder zijn voeten gingen steeds steviger en dieper de grond in.
´Het lijkt of de boom steeds dichterbij komt ...´ dacht de passievrucht.
Langzaam kon hij weer genieten van het uitzicht. En ook nu weer nam de passie toe,
Wat maakte dat hij kon groeien.

De jaren verstreken en de passievrucht veranderde van een kleine vrucht
in ... een passievolle passievruchtenboom!

Daar staat hij nu trots en fier langs de ander boom.
En kijk daar diep tussen het bladerdek ...
Dat lijkt wel
Een kleine passievrucht!

"Geef je maar over aan het gevoel," fluistert hij tegen de onzekere vrucht.
En samen met de andere boom begint hij hard te lachen ...