Het leven is een veldboeket

Het leven is een veldboeket,
zo mooi, zo wonderschoon
ik heb de bloemen in een vaas gezet
zo bijzonder en toch zo heel gewoon.

De eerste bloem vertelt van vertrouwen
De basis van mijn bestaan.

Kracht daar kun je echt op bouwen
dat accepteren, daar heb ik lang over gedaan.

Moed is de vaak geknakte bloem
die zakte geregeld in mijn schoenen
en nu ik het toch even zo benoem
herinner ik mij al de tranen die ik weg moest boenen.
Maar nu staat moed fier te stralen

Ik doe mijn ding en weet
dat ik de eindstreep glansrijk ga halen
omdat ik mezelf niet meer vergeet.

Liefde en licht, ze vergezellen mij
zijn altijd om me heen
met hen zij aan zij
ga ik overal heen.

Begrip, geduld en mededogen
kwaliteiten zuiver en goed
doen menig traan drogen
ik heb ze in mijzelf ontmoet.

Intensiteit het vuur van binnen
dat brandt in mij en spoort me aan
om echt aan het leven te beginnen
nooit meer aan de kant blijven staan.

De Waarheid in mij
diep verborgen
maakt me vrij
toont me een nieuwe morgen.

In vreugde en vrede samen leven
samen werken, samen delen
elkaar liefde en aandacht geven
in verbinding samen helen.

Vrijgevigheid en overvloed ook zij, gaan zij aan zij
wie goed doet, goed ontmoet
deze wetten maken vrij.

Verwondering over alles wat bestaat
over wie ik werkelijk ben
over hoe alles in het leven gaat
en hoe ik dit alles herken.

Dankbaarheid, de laatste bloem uit het boeket
dankbaarheid dat komt nu boven
als laatste in de vaas gezet
in dankbaarheid wil ik Heer, U in alles loven.