Er leefde eens een man, die Saul de Dromer werd genoemd. Hij hield van zwerven, van avontuur, altijd bereid er op uit te trekken. Een rondreizende prediker vertelde hem een verhaal over een land waar men geen uien kende.
“Geen uien,” overpeinsde de dromer, “Wat voor plezier hebben ze aan hun spijzen zonder uien? Ik ga daarheen en leer ze dat heerlijke voedsel kennen.”
Zonder zich lang te bedenken kocht hij een lading uien
en trok met paard en wagen er op uit.
Het was een ver land, de reis duurde maanden. Daar aangekomen vervoegde hij zich direct bij het keizerlijke hof en werd door de keizer zelf ontvangen.
Hoogheid, ik breng u een nieuw gewas, dat het unieke vermogen bezit de smaak van elk voedsel te verhogen. Ook op zichzelf is het al een lekkernij voor de fijnproever. Ik raad u dringend aan het eens te proberen.”
“Dat wil ik wel,”zei de vorst,” echter, mocht dit vreemde gewas schadelijk zijn, dan verlies je je hoofd.”
Het diner waarbij de uien werden opgediend was een officiële gebeurtenis: alle ministers van staat, de edelen en de hoge functionarissen van het rijk waren uitgenodigd. De schotels werden voorgeproefd door Saul de Dromer. Daarna aten de slaven en dan de andere gasten en tenslotte de keizer zelf. De reactie van alle aanwezigen was uitbundig. Slaaf en soeverein prezen om het even de geur, de smaak en de sappigheid. De vorst eiste onmiddellijk Sauls hele lading op en betaalde hem het gewicht in goud uit.
Toen Saul terug kwam in zijn stad, was daar een comité van vooraanstaande burgers om hem feestelijk te ontvangen en hem geluk te wensen met zijn succes. Urenlang vertelde Saul over de pracht en heerlijkheid die hij had gezien in dat verre land, waar goud goedkoper was dan uien. Aangestoken door deze verhalen, kwam een ander ondernemend persoon, Kolbojnik geheten, op een idee dat hem zeker nog meer fortuin zou opleveren dan Saul de Dromer. Knoflook! Dat is niet alleen kostbaarder, maar eindeloos veel geuriger, vond hij. Dus waarom zou hij niet een paar zakken van deze delicatesse naar dat verre land brengen? Als zij daar goud gaven voor uien, dan mocht hij wel het gewicht in diamanten verwachten.
En zo ging hij op reis met vijf zakken knoflook.
Evenals Saul slaagde hij erin door te dringen tot het keizerlijk hof. En zoals hij verwacht had,werd de knoflook hoger geprezen dan de uien.
De vorst beraadde zich langdurig met zijn ministers over de beloning die de edele gast moest worden toebedeeld. Goud was naar hun mening niet voldoende voor zulk een verrukkelijke spijs, waar zelfs God en de engelen van zouden smullen. Daarom besloten zij hem te belonen met het kostbaarste dat zij te bieden hadden.
Kolbojnik keerde terug naar huis met vijf zakken uien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie achter