|
Gisteren
| Vandaag
|
Het Geluk is nooit daar, waar je het zocht,
en het ook dacht te vinden.
En mensen, die je toch wel mocht,
werden geen echte vrienden.
Je huis: vaak een gevangenis
een dwangbevel je leven;
je venster een getralied raam.
Te weinig open heeft het gestaan
om frisse lucht te geven. | Het Geluk is soms daar, waar je het niet zocht,
en het ook niet dacht te vinden
En mensen, die je ontmoeten mocht
Werden je beste vrienden!
Je huis: een veilig onderdak,
en een geschenk je leven;
Je venster: een wijd-open raam
waar zon en licht zijn doorgegaan
Die binnen warmte geven. |
| |
Een ieder kent zijn eenzaamheid,
gemis aan echt vertrouwen,
het dagelijks verder moeten gaan
om vol te kunnen houden.
Maar uit de veerkracht van de geest wordt steeds opnieuw geboren
een nieuw begin, een nieuwe hoop op blijvend ochtendgloren | Soms ken je dat geluksgevoel,
een blij en echt vertrouwen;
blij dat je verder voort mag gaan
Met hen, die van je houden!
En uit de veerkracht van de geest
wordt steeds opnieuw geboren
een grote, diepe dankbaarheid,
erbij te mogen horen! |
| |
En als het niet uit de breedte komt,
dan moet het uit de lengte;
en als het niet uit de ruimte kan
dan in Gods naam uit de engte!
Want waar de weerstand banen trekt,
vergezeld van lach en traan,
daar moeten nieuwe kansen zijn
om moedig voort te gaan! | En als het niet uit de breedte komt,
dan moet het uit de lengte;
en als het niet uit de ruimte kan,
Dan, God zij dank, uit de engte!
Daar waar de humor niet ontbreekt,
breekt zich de lach ruim baan,
en is er alle reden om
weer vrolijk voort te gaan! |
Anneke Lenselink
Portretten en Pirouetten |
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie achter