Tiziano Terzani praat met zijn zoon Folco over onthechting, loslaten van verlangens, op tijd afstand nemen van wat je lief is.
Wie de samenleving wil veranderen, zegt hij, moet om te beginnen zichzelf veranderen. De stilte toelaten. Stoppen met denken. Van alle 100 gedachten heb je er 98 eerder gehad. Dan beter stoppen en ruimte laten voor de paar gedachten die oorspronkelijk zijn. De meeste mensen reageren alleen maar, niemand denkt voor zichzelf.
Hij praat over de dood. Over hoe de hele wereld één groot kerkhof is, en de natuur onverschillig staat tegenover de dood van een mens.
Hij was er nieuwsgierig naar, zo vertelt Folco. ,,Als je alles hebt gedaan en overal bent geweest, als er niets meer is wat je een keer zou willen doen, dan is alleen de dood nog maar interessant. Wie het leven wil begrijpen, moet beginnen na te denken over de dood. Daarom zag mijn vader zijn ziekte ook als een cadeau. Niet alleen omdat het makkelijker was om al die uitnodigingen voor een diner, een receptie, of weet ik wat af te slaan. Maar vooral omdat hij daardoor ging nadenken over zijn dood. Voor mij is de dood nog ver weg, maar mijn vader heeft me geleerd te sterven.
Opgeven, loslaten, daar gaat het om. Mijn vader zei dat mensen bang zijn voor de dood omdat ze dan alles wat ze hebben verzameld en alles wat hen na aan het hart ligt, kwijtraken. Daarom moet je eerder afstand nemen van dingen. Geef je verlangens op. Dan word je vrij en hoef je niet meer bang te zijn.
Hij vertelt dat hij ook de liefde voor zijn vrouw, met wie hij 47 jaar was getrouwd, heeft losgelaten. Dat betekent niet dat ik niet meer van haar hou, maar dat ik niet langer een slaaf ben van die liefde, dat ik er niet langer afhankelijk van ben.
Tiziano Terzani in Het einde als begin
Wie de samenleving wil veranderen, zegt hij, moet om te beginnen zichzelf veranderen. De stilte toelaten. Stoppen met denken. Van alle 100 gedachten heb je er 98 eerder gehad. Dan beter stoppen en ruimte laten voor de paar gedachten die oorspronkelijk zijn. De meeste mensen reageren alleen maar, niemand denkt voor zichzelf.
Hij praat over de dood. Over hoe de hele wereld één groot kerkhof is, en de natuur onverschillig staat tegenover de dood van een mens.
Hij was er nieuwsgierig naar, zo vertelt Folco. ,,Als je alles hebt gedaan en overal bent geweest, als er niets meer is wat je een keer zou willen doen, dan is alleen de dood nog maar interessant. Wie het leven wil begrijpen, moet beginnen na te denken over de dood. Daarom zag mijn vader zijn ziekte ook als een cadeau. Niet alleen omdat het makkelijker was om al die uitnodigingen voor een diner, een receptie, of weet ik wat af te slaan. Maar vooral omdat hij daardoor ging nadenken over zijn dood. Voor mij is de dood nog ver weg, maar mijn vader heeft me geleerd te sterven.
Opgeven, loslaten, daar gaat het om. Mijn vader zei dat mensen bang zijn voor de dood omdat ze dan alles wat ze hebben verzameld en alles wat hen na aan het hart ligt, kwijtraken. Daarom moet je eerder afstand nemen van dingen. Geef je verlangens op. Dan word je vrij en hoef je niet meer bang te zijn.
Hij vertelt dat hij ook de liefde voor zijn vrouw, met wie hij 47 jaar was getrouwd, heeft losgelaten. Dat betekent niet dat ik niet meer van haar hou, maar dat ik niet langer een slaaf ben van die liefde, dat ik er niet langer afhankelijk van ben.
Tiziano Terzani in Het einde als begin
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie achter