Mag ik er zijn?

Naar de aarde gaan.
Geboren worden, teer en pril.
Ik zag de zon, de maan, de sterren.
En God was in mij.
Ik kreeg een opdracht mee.
Volledig mens worden.
God in mij te laten zijn.

En ik groeide en groeide.
Onderweg kwam ik valkuilen tegen.
Beren en leeuwen op mijn weg
diepe stromen die me dreigde mee te sleuren.
Bergen en dalen.

En ik zocht Gods hand.
In een moeder, een vader, een leerkracht,
In jou, in jou, in jou …
Soms zocht en vond ik en wandelde we even samen.
Toch genoten we onderweg.
Vaak was er ook leegte, diepte, gemis, dreiging.
Ik werd bang en vertwijfeld.

En ik vroeg Waarom dan God wat wilt U van mij.
U bent er toch? U wilde mij toch?
Ik moest toch geboren worden?
Spreek toch in de diepte van mijn hart.
Ik wil er zijn voor U. Wilt U mij ook?
Mag ik er zijn?

Ik heb je lief, Mijn kind.
Mijn valkuilen zijn er niet om je te ontmoedigen,
maar om je te laten groeien, aan je te schaven,
om je te laten worden wie je in wezen,
in je diepste essentie al was.

Kind van Mij, Deel van Mij, Vonk van Mij.
Licht van Mijn licht, Ziel van Mijn ziel,
Je hoort Mij toe.
Ik zal er altijd voor je zijn, altijd met je zijn.
Jij en Ik zijn één.

Steeds verder mag je dat weten, voelen, Zijn,
uitdragen, uitstrelen.
Je bent liefde, vrede, waarheid,
geboren uit Mijn Goddelijke liefde,
geweldloos en liefde vol.
Je mag er zijn.
Je moet er zijn om te zijn wie je zijn moet
en altijd al bent geweest.

Een vonk van Mij.
Je hebt je eigen opdracht, je eigen unieke weg te gaan.
Levend vanuit je kern, de God in jou.
Ga door je twijfels en onzekerheden heen.
Ik ben met je,
Overal en altijd.

Ik zag en voelde
En wist dat het goed was.
Ik behoor God toe.
Hij is in mij,
Samen zijn we één,
Geboren uit liefde.