Mijn masker

Luister
naar wat ik niet zeg,
want ik draag een masker,
dat ik niet graag afleg.
Achter dat masker gaat de mens schuil
die ik ben.

Ogenschijnlijk
ben ik een en al zelfverzekerdheid
kan ik alles aan
ben ik van niemand bang
maar diep in mezelf
ben ik angstig en alleen.

Waarom doe ik me zo voor?
waarom durf ik me niet te laten kennen?
eigenaardig ...

Ik gun niemand een blik in mezelf
en toch weet ik dat dat de redding is
Heimelijk hunker ik ernaar
dat iemand me doorziet
Ik zal pas zeker zijn van mezelf
en me iemand voelen
als ik me aanvaard weet
zoals ik ben.

Maar ik het waag het niet
mijn masker af te leggen
ik vrees dat
niet liefdevolle aanraking
maar een spotlach
het antwoord zal zijn.

Ik wil niet afgewezen worden
voortdurend speel ik dat spel;
ik praat maar over alles heen
maak jij de keten los
waarmee ik mezelf heb vastgeankerd?

Uit: Het wonder ligt in jezelf
Erik stijnen