Vergeven

Vergeven; ik wilde het wel maar ik kon het niet.
De pijn was nog te heftig en mijn woede
lag diep verborgen,
onbereikbaar ver in mijn ziel.

Vergeven; ik wilde het wel maar ik kon het niet,
dus vroeg ik God om hulp zodat
ik eindelijk naar vergeving toe zou groeien.
En Hij leidde mij op een weg waarop de oude pijn
alsnog werd aangeraakt en los kon komen
en woede stap voor stap
werd omgevormd tot stille kracht.

Het duurde lang, die tijd waarin ik oog in oog stond
met mijn oude woede, pijn en het verdriet.
Maar toen ik er helemaal doorheen gegaan was
en al dat oude vuil eindelijk had losgelaten,
eerst toen kon ik echt
en onvoorwaardelijk vergeving schenken.

Eerst toen was ik een vrij mens.
Vrij van mijn woede, vrij van mijn wrok,
vrij om onvoorwaardelijk lief te hebben.
Zelfs hen die ik eens als vijand had gezien.