Er is niet zo moeilijk als spreken of schrijven over je innerlijk. Iets dat binnenin je gebeurt of aanwezig is, is met woorden niet gemakkelijk aan anderen duidelijk te maken. Je diepste gevoelens en het innerlijk weten is er, maar kan en durf je dat met anderen te delen?
Anselm Grün verwoordt heel mooi wat dat innerlijk is:
"Mystici zijn ervan overtuigd dat er in ons een ruimte van stilzwijgen is waarin God woont. Daartoe hebben gedachten en gevoelens, de plannen en overwegingen, de hartstochten en de verwondingen geen toegang. Daar hebben ook de mensen met hun verwachtingen en eisen geen toegang. Het is de ruimte waar God zelf in mij woont. God bevrijdt mij van de innerlijke en uiterlijke onrust. Hij bevrijdt mij van de meningen die anderen over mij hebben, van hun verwachtingen en oordelen, van hun jaloezie, van hun beledigingen, Slechts die paar momenten dat ik deze innerlijk ruimte in mij voel, zijn voldoende om mij de rest van de dag het gevoel te geven dat er ondanks alle uiterlijke onrust iets onaantastbaars in mij is, een plek van rust, die door de uiterlijke eisen en conflicten niet wordt aangeraakt. Waar God, het geheim, in mij woont, daar kan ik thuis zijn, daar ben ik midden in de onveiligheid en ongeborgenheid van de wereld, desondanks gedragen en geborgen".
Diep in ons wezen is dus een ruimte aanwezig waar de wereld niet in kan doordringen, een ruimte waar we onaantastbaar zijn. Zelfs in de moeilijkste omstandigheden. In stille momenten kunnen we die ruimte ontdekken. God woont in de ruimte van mijn ziel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie achter