De dans

Ik heb je mijn uitnodiging gestuurd,
het briefje op mijn handpalm
bij het vuur van het leven geschreven.
Spring niet op en roep:
'Ja, dit is wat ik wil! Laten we het even doen!'
Sta alleen rustig op en dans met me mee.

Toon me hoe je je diepste verlangen volgt,
in een neerwaartse spiraal naar de pijn binnen de pijn,
en ik zal je toen hoe ik innerlijk en uiterlijk bereik
dat ik de kus van het Mysterie voel,
zachte lippen op de mijne, iedere dag.

Vertel me niet dat je de hele wereld in je hart wilt sluiten.
Toon me hoe je je afbrengt van een ander onrecht aandoen
zonder jezelf ontrouw te worden
wanneer je gekwetst bent en bang onbemind te zijn.

Vertel me een verhaal over wie je bent,
en zie wie ik ben in de verhalen die ik leef.
En samen zullen we ons herinneren
dat ieder van ons altijd een keuze heeft.
Vertel me niet hoe geweldig dingen zullen zijn ... ooit.
Toon me dat je volledig vrede durft te hebben,
werkelijk tevreden met de manier waarop de dingen er nu,
op dit moment, voor staan,en het volgende moment,
en straks en later ...

Ik heb genoeg oorlogsverhalen over heldendaden gehoord.
Vertel me hoe jij ineenkrimpt wanneer je tegen de muur loopt,
de plek waar je op eigen kracht niet voorbij komt.
Wat drijft jou naar de andere kant van die muur,
naar de kwetsbare schoonheid van je eigen wezen?

En als we elkaar hebben getoond hoe we de duidelijke,
gezonde grenzen hebben vastgesteld en aangehouden
die ons helpen naast elkaar met elkaar te leven,
laten we dan het risico nemen ons te herinneren
dat we nooit ophouden diegenen in stilte lief te hebben
van wie we eens openlijk hebben gehouden.

Breng me naar plaatsen op aarde
die jou leren hoe je moet dansen,
de plaatsen waar je het risico loopt dat de wereld je hart breekt,
en ik zal je naar de plaatsen brengen waar de aarde
onder mijn voeten en de sterren boven mijn hoofd
mijn hart keer op keer helen.

Toon me hoe je zaken doet,
zonder dat je de zaken laat bepalen wie je bent.
Wanneer de kinderen zijn gevoed, maar er zijn nog stemmen
binnen in en buiten ons die roepen dat onze diepste verlangens
een te hoge prijs vragen,
laat ons er dan aan denken dat het nooit over geld gaat.

Toon me hoe jij jouw mensen en de wereld
de verhalen en liederen biedt,
waarvan je wilt dat je kleinkinderen ze zich herinneren,
en ik zal je tonen hoe ik worstel,
niet om de wereld te veranderen, maar hem lief te hebben.

Kom een tijdje naast me zitten in gedeelde eenzaamheid,
beiden in het besef van ons volslagen alleen-zijn
en onmiskenbare verbondenheid.
Dans met me in stilte en in het geluid
van zachte dagelijkse woorden,
die aan het eind van de dag
geen enkele betekenis voor me hebben.

En wanneer het geluid
van al die verklaringen van onze oprechtste
bedoelingen is weggestorven in de wind,
dans dan met me in de oneindige pauze
voor de volgende ademhaling die ons allemaal tot leven wekt,
zonder de leegte van buiten of van binnen te vullen.

Zeg niet: 'Ja!'
Pak alleen mijn hand en dans met me mee ...

Oriah Mountain Dreamer