"Buig" zei de storm, verwoed en trots,
Aan d' oude eik die pal stond als een rots;
"Waag niet op eigen kracht te brallen;
Buig neer, vrees voor mijn forse ruk te vallen."
"Mij buigen? Neen" sprak de eik bedaard,
"Ik ben onwrikbaar diep geworteld onder d' aard;
Uw toorn, hoe fel, zal nimmer mij verzetten;
'k Erken uw macht, gij kunt mij ja verpletten,
En 'k zall u dan nog tarten in mijn val;
Maar 'k vrees geen stormwind, die mij nederbuigen zal."
Frans De Vos (1792-1859)
Aan d' oude eik die pal stond als een rots;
"Waag niet op eigen kracht te brallen;
Buig neer, vrees voor mijn forse ruk te vallen."
"Mij buigen? Neen" sprak de eik bedaard,
"Ik ben onwrikbaar diep geworteld onder d' aard;
Uw toorn, hoe fel, zal nimmer mij verzetten;
'k Erken uw macht, gij kunt mij ja verpletten,
En 'k zall u dan nog tarten in mijn val;
Maar 'k vrees geen stormwind, die mij nederbuigen zal."
Frans De Vos (1792-1859)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie achter