Verloren vriendschap

Jaren lang samen, onafscheidelijk
iedere week samen uit tot in de vroege uurtjes
mensen waarschuwden me wel
maar jij was toch mijn vriendin?

Ik wist wat er in je omging, ik kende je
ik wilde je helpen, voor je klaarstaan
ik was er voor je, altijd ...
want jij was mijn vriendin.

En ineens, ineens is het over
je belt me nog, maar heel even
en om te zeggen dat je niet kunt
dat je andere afspraken hebt.

Ineens liet je me vallen
na jaren lange vriendschap
je had nieuwe mensen leren kennen
en ik? ach, ik zou me zelf wel redden.

Maar ik red het niet! niet zonder jou
ook al waarschuwden mensen me hiervoor
ik mis jou, ik mis ons, het samenzijn
je was toch mijn vriendin?

Ik heb me er maar bij neergelegd
ik wil niet, ik wil ervoor vechten
maar steeds weer een afwijzing
nee, dat wil ik niet ...

Ik vraag je daarom, nog een laatste vraag
denk nog eens aan mij, aan ons
aan die leuke tijd die wij samen gehad hebben
die avonden in de discotheek, die wij doorgebracht hebben.

Kijk nog eens naar die vakantiefoto's
geniet van de herinneringen die ze oproepen
ik doe dit nog regelmatig
want je was toch mijn vriendin ...