Het is alweer vijftig jaar geleden
dat hij over zijn oren verliefd was.
Hij was het nooit vergeten
Rosemary was haar naam.
Blond haar, blauwe ogen hij had nog nooit
zo'n parel zien staan.
maar helaas voor hem zij zag
hem nooit als toekomstige man.
Wilde wel hem als vriend maar niks meer
hij hield het voor gezien,
trouwde een andere vrouw, een andere lief,
mekaar uit het oog verloren.
Jaren later nu dus
was hij haar tegen gekomen in het bejaardenhuis,
waar hij vrijwilligerswerk deed,
zo af en toe.
Hij assisteerde de activiteiten,
zo nu en dan,
er werdt gezegd ga maar bij dit groepje dames zitten.
En wilt u koffie en thee inschenken,
klopte dame naast op haar schouder,
wat wilt u,
hij schrok dat was Rosemary.
Ze had nog steeds de mooie ogen,
maar was flink verward.
Meneer weet u waar ik woon,
en zou u me even thuis kunnen brengen.
Hij zei lieve schat voor jou,
doe ik alles.
Hij voelde
innerlijk hartsgeluk.
Henriette Verduin
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie achter