Wat was je altijd zo
mooi aangekleed
in je goede pak.
En nu sta je daar
misschien wel niet zo erg op je gemak.
Al je kleren liggen nu verspreid
over de grond,
en maken de vloer
gekleurd,
rommelig en bont.
En daar in het midden
sta jij zo naakt en zo kaal.
Maar je naaktheid en je kleuren
vormen samen een mooie verhaal.
En als ik dan zachtjes
mijn handen
over je lichaam laat strijken
bedenk ik dat je zelfs zonder kleren
prachtig bent om naar te kijken.
Zo sterk en stoer
zoals je nu voor mij staat.
Jij die altijd geduldig luistert,
als ik mijn problemen met je bepraat.
Jou zal ik nooit vergeten
en alles is aan je toevertrouwd.
zo groot en krachtig als jij bent gebouwd.
Bij jou zwijmelde ik vaak
in een wondermooie droom.
Mijn wondermooie boom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie achter