Vergeving

Mezelf op de kop zitten, de ander veroordelen.

Ik zou het onderhand toch moeten weten.

Dat het alleen maar in stand houdt, die pijnlijke keten.

Jij schreeuwt om begrip en liefde.

Maar ik hoor en zie het niet,

Je wanhoop, je angst en je verdriet.

Want ik ben ook bang en voel me afgescheiden.

Dus schreeuw ik terug en val ik aan.

Vol haat en nijd, creëer ik een hels bestaan.

Ik zie in jou wat ik in mezelf ontken.

Zodat ik kan leren kennen wie ik werkelijk ben.

Broeder, zuster, ik ben niet minder en ook niet beter dan jij.

Ik heb je nodig om te groeien,
dus laten we samen gaan zij aan zij.

Loop niet voor me of achter me aan.

Maar laten we naast elkaar
en gelijkwaardig door het leven gaan.