De aarde als leerschool

De aarde is "slechts" een leerschool. Het is de enige plek in ons gehele Universum waar we een fysiek lichaam hebben. Dat maakt de aarde ook zo uniek en geliefd om er te incarneren. Via ons fysieke lichaam kunnen we als mens namelijk leren onze eeuwige geest toe te laten. We mogen ons innerlijk steeds meer bewust worden Wie we zijn, en groeien in liefdeskracht.

Als we hier op aarde komen nemen we een aantal uitdagingen (opdrachten) mee om te ervaren en te leren. Je kiest de meest ideale situatie uit om jouw lessen te kunnen ervaren, en dat is onder andere het gezin waarin je komt. In ons dagelijkse leven voelen die uitdagingen vaak als problemen. Maar het zijn juist de gebieden die we als ziel nodig hebben om verder te groeien op onze persoonlijke evolutieweg. En juist die groeimogelijkheden, die zich uiten in pijn, angst, depressie, onzekerheid, prestatiedrang, perfectionisme of verdriet, ontlopen we vaak het liefst. We willen namelijk niet steeds met onze gevoelde tekortkomingen (zoals we ze zien) geconfronteerd worden.

We lopen er graag hard voor weg, wat zich in de praktijk uit in de vorm van:

Hard werken/altijd bezig zijn;

jezelf verliezen in je werk

Te veel spiritueel gericht zijn, waardoor je op andere gebieden achterblijft, of die zelfs niet ziet

Verslavingen aan drank, drugs, sex, werken, gokken, relaties, problemen, slachtofferrol

Jezelf afsluiten van je omgeving (je partner en jezelf)

Gerichtheid op anderen waardoor je het contact met jezelf verliest

Bagatelliseren en wegrationaliseren: ach het valt allemaal eigenlijk wel mee

Weglopen voor pijn.

Al dat (onbewuste) weglopen voor je pijn put je energetisch uit en zorgt er tevens voor dat je compleet van jezelf vervreemd raakt. Het wegdrukken van alle emoties kost zoveel energie dat je innerlijk en uiterlijk uitput raakt. Hierdoor creëer je uiteindelijk blokkades in je eigen energieveld en in je organen. Met alle gevolgen van dien als fysieke-, emotionele-, mentale- en spirituele ziekten en problemen.

Die zich kunnen uiten als:

Diepe gevoelens van eenzaamheid

Hier niet willen zijn op aarde,

Problemen en strijd op je werk,

Ruzies en strijd in je relatie,

Onenigheid met familie,

Onrust in jezelf,

Gezondheidsproblemen
en ongelukken.

Ten tweede zorgt het weglopen voor je pijn er ook voor dat je uiteindelijk niets leert van de situatie, waardoor je een kans om te groeien misloopt en het daardoor nog eens op je bordje krijgt (herhalingen).

Ten derde zorgt dat weglopen voor jezelf ook voor het blootstaan aan donkere energieën die je in de greep van de angst houden. Ze leggen psychisch beslag op jou waardoor ze je angsten, twijfels en gevoelens van tekortkomen aanwakkeren en versterken. Zij hebben er alles voor over om jou van de weg naar God af te houden. Ze "kraken" je woning (lichaam) als jij er niet in woont en wakkeren angstgedachten aan zodat jij daar in blijft hangen en niet tot je eigen kern en autoriteit kan komen.

Stel, dat er op een avond zomaar een vreemde binnen zou komen, en zonder iets te zeggen naar de keuken loopt, een kop koffie pakt, naast je op de bank ploft en de televisie aanzet. Wat zou je dan zeggen? Zou je dat OK vinden of zou je de vreemdeling de deur uitsturen? Nou, en dat zichtbare gebeurt er dus in het onzichtbare, als jij niet bij jezelf bent, of open staat voor alles en iedereen. Hierdoor blijf je in je "angst"/ego hangen waardoor je volledige controle nodig hebt om je leven in de hand te houden. Maar wie heeft die controle dan eigenlijk? Alles, behalve jij. Je geeft je leven uit handen door niet "thuis" te zijn, waardoor je je laat leven. Dit kwetst je innerlijk diep, maakt bedroeft, eenzaam en zorgt voor een lage eigenwaarde. En zo is de cirkel weer rond.

Wanneer jij niet de verantwoordelijkheid over je eigen leven neemt heeft de duistere kant de macht om jou in de greep te houden. Ze kan je blijven misleiden en op verkeerde gedachten brengen waardoor er niets aan jouw vervelende situatie verandert. Je blijft hierdoor in je leven in herhalingen vallen alsof jouw film steeds overnieuw gespeeld wordt, alleen steeds met andere spelers (partners, collega's vrienden). Dit zorgt voor veel frustratie, verdriet, pijn, boosheid, ongeduld en vooral veel vervelende situaties.

Valkuil: Miskenning

Miskenning van jezelf is een hele grote valkuil, met diepe gevolgen. Je voldoet niet aan het ideaalbeeld van de maatschappij, je vader, moeder, partner of anderen, waardoor je continu worstelt met jezelf. Sterker nog, je miskent jezelf door de erkenning steeds buiten jezelf te zoeken. En geloof me, wat je ook doet om de ander te plezieren, de erkenning die je zoekt zal je daar nooit vinden. Daarnaast verloochen je jezelf door je steeds met de ander bezig te houden en wat die ander belangrijk vindt. God kent geen ideaalbeeld. God heeft je lief zoals je bent. Laat dat ideaalbeeld maar eens vallen en kom bij je gevoel, en voel maar eens wie je bent als je alle idealen ten opzichte van jezelf en anderen loslaat. Dan ga je voelen dat je een mens bent, met mooie kanten en kanten die wellicht mogen opgroeien, volwassen mogen worden, zodat ze je leven niet langer regeren.

En al deze dingen zijn de lessen van onze aardeschool. De strijd tussen het licht en het donker. Je dacht misschien dat je al was afgestudeerd, maar we hebben met ons allen echt nog heel wat te leren. Dus als je de volgende keer weer eens voor een dilemma komt te staan, schiet dan niet gelijk in je denken, maar voel eens wat deze gebeurtenis je over jou en jouw persoonlijke lessen vertellen wil. Je zult merken dat als je je gevoelens toelaat je inzichten zullen ontvallen die je innerlijk sterker maken waardoor het dilemma uiteindelijk een groot geschenk wordt. Want onze levenslessen zijn onze grootste geschenken. We nemen ze als innerlijke wijsheid mee op onze weg naar huis.