Lang geleden zag ik een beeld
In en in verdrietig
Tegelijkertijd zo krachtig en zo nietig
De wind die door mijn haar speelt.
Starend over zee naar de horizon
Verlangend naar de Ware
Tegelijkertijd zo Onbereikbare
Waarmee mijn sprookje begon.
Lange tijd heb ik gezocht
Op vele plekken in duister en licht
Hopend op een glimpje inzicht
Van die ware Passie en Hartstocht.
Ooit kom ik iemand tegen
Hield ik mezelf voor
Ik verloor
En zag niet wat ik had gekregen.
Spiegels waren ze stuk voor stuk
Ze gaven mij een glimp van Mezelf
Het ging als vanzelf
Ik was niet van hen maar mezelf onder de indruk.
Het waren niet hun daden
Maar mijn reacties
Die als transacties
Mijzelf konden helen of schaden.
De Enige Ware waar ik zo naar Verlang
Is diep in mijn kern al daar
Wachtend tot ik de liefde na lange tijd weer verklaar
Voor Eeuwenlang.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie achter