Jaren geleden, toen Ron nog op school zat, had hij een vriendin die Jen heette. Op een keer kregen ze vreselijk ruzie. Verblind door woede sloeg Ron haar in elkaar. Helaas overleed zij aan haar wonden. Ron werd tot vele jaren in de gevangenis veroordeeld. Ik kwam Ron tegen toen hij (nogmaals) een pardon had aangevraagd na negen jaar te hebben vastgezeten. Hij bleek een zachtaardig persoon te zijn, wat in schril contrast stond met zijn daad. Hij had berouw van zijn misdaad en had aan zijn spirituele groei gewerkt tijdens de jaren in de gevangenis.
Ron was 'A Course in Miracles' gaan bestuderen, hij zette zich in voor de gevangeniskerk, hij was populair bij andere gevangenen en het gevangenispersoneel en droeg nu verantwoordelijkheid voor de wasserette van de gevangenis. Toen ik Ron ontmoette, kwam hij onschuldig over en als het tegenovergestelde van een gevaarlijke crimineel. Ron vertelde me dat zijn aanvraag voor een pardon herhaalde malen was afgewezen omdat de ouders van Jen telkens een campagne begonnen tegen zijn vrijlating.
Telkens wanneer zijn vervroegde vrijlating ter sprake kwam, plaatsten ze advertenties in de kranten, oefenden ze invloed uit op de politiek en mobiliseerden ze de publieke opinie 'om deze moordenaar niet vrij te laten loslopen'. Maar als ik deze man in de ogen keek, zag ik helemaal geen moordenaar. Ik zag een man die in wezen goed was, maar die een vreselijke vergissing had begaan.
'Hoe stel je je nu op tegenover de ouders van Jen?' vroeg ik Ron.
"Ik stuur ze liefde en bid voor ze", antwoordde hij. "Ik snap heel goed dat ze vreselijk kwaad op me zijn. Als ik terug kon gaan in de tijd zou ik alles helemaal anders doen. Het liefst van alles zou ik Jen weer levend voor me willen zien maar dat kan niet. Daarom verdiep ik mijn relatie met God en probeer ik zoveel mogelijk een zegen voor de wereld te zijn."
Toen ik die dag Ron verliet, vroeg ik mij af wie er nu werkelijk gevangen zat. Ron's lichaam was opgesloten, maar zijn ziel was vrij. De ouders van Jen waren welvarend en konden overal naar toe, maar ze werden verteerd door haat. De muren die zij hadden opgetrokken met hun gedachten van wraak, leken mij veel hoger en onneembaarder dan de fysieke gevangenismuren.
Bovenstaande tekst komt uit één van de boeken van Alan Cohen.
Alan Cohen, M.A., is de auteur van 22 populaire inspiratievolle boeken en CD's.
Gedachten en gevoelens worden niet door muren en tralies tegengehouden.
BeantwoordenVerwijderen