Wonderen bestaan

Wonderen bestaan. Zelfs de meest skeptische skepticus in een heel skeptische bui zal moeten toegeven dat er op zijn minst één wonder is gebeurd: het ontstaan van het heelal. 'Ja, nee, dat was er nou eenmaal' accepteer ik niet. Het feit dat er een heelal is en niet niets is een wonder. Als dat zonder (een) God gebeurd is, is het een wonder en als het met (een) God gebeurd is ook.

Verhaal over feitelijke gebeurtenissen
die men kan ervaren als wonderen.

Het is rond de jaren 1850. Mensen die Amerika zien zitten als toekomstig homeland trekken er doorheen, op weg naar hun stukje grond. Daarvoor moeten ze de woesternij van het Amerikaanse klimaat trotseren zoals in Death Valley. De temperatuur kan hier daags op lopen tot 58 graden Celsius.

Twee families trekken met huifkarren door Death Valley, maar de watervoorraad slinkt aanzienlijk, het ziet er slecht uit. Niet voor niets zijn er vele van de eerste 'Amerikanen' op hun reis door Amerika door dorst en honger omgekomen.

De twee vaders van de familie zeggen tegen hun vrouw en kinderen dat zij water gaan zoeken, koste wat koste beloven zij terug te komen. De oudste zoon van de familie wordt gevraagd op de beide families, vrouwen en kinderen, te passen.

De mannen trekken erop uit. Na twee dagen zijn ze meer dood dan levend. Als ze nu niet snel water vinden, is het afgelopen, voor hen, voor hun vrouwen en kinderen.

Dat nooit! Hun belofte terug te keren met water houdt hen op de been, alleen dit al mag misschien een wonder genoemd worden. Maar dan ...

Opeens zien zij vreemde zaken: een type gebouwtje dat zij niet kennen en totaal uitgeput van de dorst en de hitte stappen zij er binnen. De man achter de balie denkt dat zij in kostuum zijn; immers achter de heuvel, zo weet hij, wordt er een film opgenomen. Hij denkt dat zij acteurs/figuranten zijn. De twee kunnen totaal niet plaatsen wat zij zien, zij zijn in de moderne tijd beland! Met een gebroken stem vragen zij desondanks om water. De man achter de balie denkt nog steeds dat zij figuranten zijn en welwillend geeft hij hun water zoveel ze willen en ook vruchten.

'Het lijkt wel zacht plastic,' zegt een van de mannen, terwijl hij verwonderd naar de plastic flesjes water kijkt. Dat kennen ze niet in 1850! Hoe dan ook, er zit water in, en dat is het belangrijkste. 'Hoe kunnen wij u betalen, wij hebben geen geld?' De man doet daarom zijn horloge af en geeft het de man van de moderne tijd. Zij nemen de flesjes water mee, de vruchten en één van de mannen neemt ook een voetbal plaatje mee, hij heeft geen idee wat het is, maar neemt het wel mee.

De terugreis lijkt aanzienlijk korter.

'Daar zijn ze, ze zijn terug!!', roept de oudste zoon. Twee intens ontroerde families verenigen zich weer. Dit verhaal is bewaard gebleven omdat de oudste zoon die op de families gepast had, de eerste Gouverneur werd van Montana. Hij streed zijn hele leven voor de rechten van het volk.

Hij had altijd dat voetbal plaatje, dat hij van zijn vader had gekregen, gekoesterd als een schat. Al vroeg had hij geleerd wat verantwoordelijkheid was door op de twee families te passen toen de twee vaders weg waren. De trouw aan de familie ging in deze twee families zo ver dat de grenzen van tijd en ruimte overschreden werden.

Voor sceptische geesten: wees wijs en zwijg. Denk aan Albert Einstein. Er is meer mogelijk dan de menselijke geest
vermag te bevroeden.