Wachten

Dertig kostbare minuten.

Iedere dag weer gaan die heen met wachten.

Wachten in de file,

op het perron, voor het stoplicht.

Bij de bakker en de kapper,

in de supermarkt en aan de telefoon
als er 'nog acht wachtenden voor je' zijn.

En ook thuis wachten we:

op de schoorsteenveger, tot het journaal begint,

tot de piepers gaar zijn.

Het zijn niettemin allemaal luxeproblemen.

Wie op een wachtlijst belandt voor een open-hartoperatie

en weken tot maanden moet wachten,

weet pas echt hoe pijnlijk en soms zelfs dodelijk
wachten kan zijn.
En asielzoekers kunnen jaren van hun leven
voorbij zien gaan met het wachten
op een verblijfsvergunning.

Vergeleken met onze schamele dertig minuten
is dat pas echt -
inefficiënt - en onrechtvaardig.