Jezelf openen

Er komt een tijd in je leven dat je het eindelijk door hebt ...
Als middenin je angsten en dwaasheid al je wegen doodlopen, en er ergens in je hoofd een stem het uitschreeuwt - GENOEG!

Genoeg gevochten en gehuild en geworsteld om vol te houden.

En zoals een kind rustig wordt na een driftbui, beginnen jouw snikken af te nemen, je huivert nog een paar keer, je pinkt je tranen weg en je door je nog natte wimpers begin je met andere ogen naar de wereld te kijken.

Dit is jouw ONTWAKEN ...

Je realiseert je dat het tijd is om te stoppen met hopen en wachten op iets dat alles zal veranderen of op geluk, veiligheid en zekerheid dat in de toekomst naar je toe zal komen.
Je kunt je vinden in het feit dat hij niet de Prins op het witte paard is, en jij niet de sprookjesprinses, en dat in de echte wereld het niet altijd zo afloopt (of begint wat dat betreft) als in een sprookje en dat de enige garantie van:
'en ze leefden nog lang en gelukkig' moet beginnen met JouwZelf en in het proces van acceptatie dat een gevoel van sereniteit geboren laat worden.

Je ontwaakt tot het feit dat je niet perfect bent en dat niet iedereen altijd zal houden, appreciëren of goed zal keuren wie of wat jij bent ... en dat is OK ...
Zij hebben het recht op hun eigen kijk en opinies.

En je leert dat het belangrijk is om lief te hebben en op te komen voor jezelf en in het proces van zelfwaardering
ontstaat zelfvertrouwen.

Je stopt met klagen en met anderen te beschuldigen van dingen die ze je aandeden (of die ze juist niet deden) en je leert dat het onverwachte het enige is wat je echt kan verwachten.

Je leert dat mensen niet altijd zeggen wat ze menen, of menen wat ze zeggen en dat niet iedereen er altijd zal zijn voor jou
en dat het niet altijd over jou gaat.
Zo leer je op jezelf te vertrouwen en voor jezelf te zorgen en in het proces naar onafhankelijkheid is een gevoel van veiligheid en zekerheid geboren.

Je stopt met oordelen en met naar anderen te wijzen, en je begint mensen te accepteren zoals ze zijn, en je stopt ermee om hun tekortkomingen en menselijke zwakheden onder een vergrootglas te leggen, en in het proces naar vergeving is een gevoel van vrede en tevredenheid geboren.
Je realiseert je dat veel van de manier waarop je naar jezelf en naar de wereld om je heen kijkt, dat een resultaat is van alle boodschappen en meningen die in je hoofd zijn ingebakken.

En je begint alle troep te zeven, die je zelf steeds gevoed hebt, zoals hoe je je zou moeten gedragen, hoe je er uit zou moeten zien, en hoeveel je zou moeten wegen, wat je zou moeten dragen, en waar je zou moeten winkelen, en waarin je zou moeten rijden, hoe en waar je zou moeten wonen en hoe je je brood zou moeten verdienen, met wie je zou moeten slapen, met wie je zou moeten trouwen, en wat je zou moeten verwachten van een huwelijk, het belang van het hebben en grootbrengen van kinderen of wat je je ouders schuldig bent.

Je leert jezelf te openen
voor nieuwe werelden en andere manieren.