woensdag 21 november 2012

Je weet nooit ...

Ik probeer elk levensmoment
als een cadeautje te zien
Het mooie op mijn pad te bewaren
en te koesteren in mijn hart
want je weet maar nooit ...

Als het leven voor de wind gaat
en alles opeens mee zit
voel ik dankbaarheid
neem ik het nooit zomaar voor lief
want je weet maar nooit ...

Ik probeer mijn dromen te volgen
ben niet bang om te groeien
en al doet het soms zo'n pijn
wil ik alles leren wat er te leren is
want je weet maar nooit ...

Ik wil een brug bouwen
om tot elkaar te komen
met (toe)reikende handen
de angsten overwinnen
want je weet maar nooit ...

Ik wil warme knuffels delen
welgemeend, met open hart
de liefde die ik voel laten zien
ik wacht daarmee niet tot morgen
want je weet maar nooit ...

5 opmerkingen:

  1. ik geef je nu al een fictieve knuffel :o)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Woorden op het lijf geschreven.
    Je weet maar nooit ... dat denk ik elke dag.
    Ik leer Spaans en dat gaat vlotjes
    maar soms bekruipt mij de gedachte:
    Wat als onze plannen om daar gaan te wonen, niet kunnen doorgaan?

    Ik maak alles in orde,
    ben daar gelukkig mee
    dat te kunnen doen,
    voor maatje en voor mezelf
    maar Wat als ik er morgen niet meer ben?
    Wie zal het dan doen ...

    je weet maar nooit ...
    het grijpt mij naar de keel
    te bedenken dat alles Sterfelijk is.

    Begrijp je mijn standpunt?

    liefs ♥

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Vooral die laatste strofe voelt zo warm aan !

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik denk dat ook elke sdag- Je weet maar nooit... heel mooi geschreven-Agnès

    BeantwoordenVerwijderen

Laat een reactie achter