Een man zat in de trein. Tegenover hem zat een vader met zijn twee kinderen. De man ergerde zich aan het gedrag van de kinderen. Die renden en schreeuwden door de coupe. De vader zat voor zich uit te staren en reageerde er niet op.
De man wond zich steeds meer op. Uiteindelijk kon hij het niet laten en vroeg de vader waarom hij zijn kinderen niet tot de orde riep.
Hij antwoordde dat hij diep in gedachten verzonken was. Ze kwamen net uit het ziekenhuis, waar zijn vrouw en hun moeder net overleden was. Hij verontschuldigde zich en zei dat hij zijn kinderen zou toespreken.
De ergernis van de man veranderde in mededogen en begrip. Hij begreep dat deze mensen iets vreselijks hadden meegemaakt en dat de kinderen zich moesten afreageren en uitleven.
Oordeel niet, zoek begrip.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie achter