Waarneming

De gevolgen van onjuiste indrukken

Woede, angst en wanhoop komen voort uit het feit dat onze indrukken onjuist zijn. En daarom moeten we nooit teveel op onze indrukken vertrouwen. Als je van iemand houdt, moet je hem of haar altijd vragen om je te helpen om verkeerde indrukken weg te nemen die je van jezelf en van hem en haar zou kunnen hebben. We kunnen elkaar heel goed helpen om onze onjuiste waarnemingen weg te nemen, met behulp van de oefening van diep luisteren en liefdevol spreken.

Wanneer er een misverstand is, dan lijden beide partijen daaronder. Wanneer je lijdt, geloof je dat je lijden wordt veroorzaakt door de ander. En je wilt hem of haar straffen omdat hij of zij het gewaagd heeft om jou te laten lijden. En daarom is de beste manier om met je lijden om te gaan, wanneer je lijdt en je denkt dat dat lijden is veroorzaakt door de ander, om naar die ander toe te gaan en hem of haar de waarheid over jouw lijden te vertellen. Je vertelt hem, of haar: "lieverd, ik lijd en ik wil dat jij weet dat ik lijd. Ik weet niet waarom je me dit of dat hebt aangedaan. Ik weet niet waarom je dit of dat tegen me gezegd hebt. Ik vind het heel erg. Help me alsjeblieft! Dit is al de oefening van liefdevol spreken.

Veel mensen willen wraak nemen wanneer ze pijn lijden. Ze lijden liever alleen dan dat ze om hulp vragen. Ze willen de ander bewijzen dat ze heel goed kunnen overleven in hun eentje, dat ze de ander niet nodig hebben. Wanneer de ander ziet dat deze persoon niet gelukkig is, dan vraagt die ander misschien: "gaat het wel goed met je? Ben je boos? Voel je je ongelukkig?" En met die boosheid in je, met dat lijden in je, zeg je: "Ik? Boos? Waarom? Ik ben helemaal niet boos, ik heb nergens last van, waarom zou ik boos zijn?" Je wilt op de één of andere manier laten zien dat je zonder hem, zonder haar best kunt overleven. Dus je sluit je liever op in je kamer en huilt in je eentje. Als de ander naar je toe komt en probeert om je te troosten, en zijn of haar hand op je schouder legt, dan zeg je: "laat me met rust!".

In zo’n geval worden we in beslag genomen door onze woede, we weten niet hoe we er mee om moeten gaan, en dan hebben we de neiging om de ander te straffen, omdat de ander het gewaagd heeft om ons te laten lijden. Daarom is het goed om met aandacht in en uit te ademen, om onze emoties tot bedaren te brengen, en dan naar hem of haar toe te gaan en te zeggen: "Liefste, ik lijd. Ik wil dat je dat weet. Help me alsjeblieft." Als er een verklaring is, dan hebben we de mogelijkheid om onze onjuiste indrukken weg te nemen. Misschien wil de ander je helemaal niet laten lijden. Maar omdat jij een onjuiste voorstelling van de situatie hebt, denk je dat je het slachtoffer bent van zijn slechte bedoelingen.

Ik ken een man die een tijdje weg was van z’n gezin en toen hij weer thuis kwam dacht hij dat het kind dat zijn vrouw intussen had gekregen niet zijn eigen kind was. En dat kwam omdat hij gehoord had dat een buurman zijn vrouw regelmatig kwam helpen toen hij zelf weg was. Dus, met die verkeerde indruk in zijn hart, kijkt hij zijn vrouw niet aan en gaat hij niet met haar om op een manier die werkelijke communicatie toelaat. En die situatie bleef zes of zeven jaar lang bestaan. En al die tijd leed hij eronder, en zijn vrouw ook, en het kind ook. Tot op een dag een vriend van hem op bezoek kwam. Het eerste wat de vriend zei was: "Die jongen lijkt precies op jou!" En nu geloofde hij dat dit zijn eigen zoon was. Maar in die zeven jaar is een heleboel lijden gecreëerd. Dus een verkeerde indruk kan je erg duur komen te staan. Je kunt je niet veroorloven om dergelijke verkeerde indrukken te hebben.

Er wordt geloofd in een God die altijd voor ons klaar staat. Als je maar in Hem gelooft, dat het je dan goed gaat. Er gebeurd van alles op deze aarde, wat heeft het geloof dan voor waarde? Nu twijfelen de mensen aan Zijn bestaan. Maar, heeft God het werkelijk gedaan? Nee, zeg ik je, Hij heeft ons een eigen wil gegeven. Hiermee mogen wij leren leven. Door met keuzes om te leren gaan, zien we na een oneindig lange weg ons eigen bestaan. Steeds bewuster worden we van ons leven, we mogen liefhebben, het is door God gegeven. Werkelijk, dit is een liefdevolle God die ons voor vol aanziet. En als wij, mensen, het leven durven aanvaarden, dan is Hij het die geniet.

Tekst: Edith Rokers