De gewenste weg

Zonder dat we het weten, kan een piepkleine gebeurtenis ons leven onverwacht een andere wending geven. Iets compleet onbenullig kan ervoor zorgen dat we hier zijn en niet ergens anders.

Dat ik ben wie ik ben, en niet iemand anders, wie ik misschien wel had willen zijn. Dat ik doet wat ik doe, en niet wat ik op bepaalde momenten wel had willen doen.

Het leven is een aaneenrijging van toevallige gebeurtenissen, beslissingen en impulsen.

Wij leven dan ook in een tijd en een Universum waar alles mogelijk is Alles kan ons overkomen. We kunnen het leven kiezen dat we willen, terwijl het anders uitdraait. We overtuigen onszelf ervan dat er maar één weg de goeie is. Maar waarom kiezen we die weg A, en niet weg B? Is het omdat we een impuls volgen, een verlangen, een ingeving? Doen we waar we zin in hebben?

Maar waar komt die impuls dan vandaan? Wat zet dat verlangen in gang? Hoe komt het dat we op dat ene meisje/jongen, die ene vrouw/man verliefd worden en niet op een andere? Is het omdat we de ogen van onze moeder in de hare/zijne herkennen? Of gaat het om een puur dierlijke neiging, een instinct om onze genen zo efficiënt mogelijk voort te planten? Een chemische reactie in de hersenen?

Er zijn zoveel facetten van ons leven die ons ontgaan. Waar we geen vat op hebben. Terwijl we onszelf ervan overtuigen dat we alles zelf organiseren en kiezen. Ook ik kan gewoon twijfelen aan mijn ideeën en handelingen, en met die twijfel leven. Dat is weliswaar minder simpel maar helemaal niet zo slecht. Het is moeilijk te kiezen. Ik denk dan altijd meteen aan alle levens die ik niet zal leven, alles wat ik niet zal meemaken. In de keuze vertoon ik hetzelfde gedrag als de duif die per ongeluk wappert met haar vleugels op het moment dat er een graantje in haar etensbak valt en vanaf dan denkt dat ze met haar vleugels de graantoevoer beheerst.

Als ik kies, probeer ik mezelf er achteraf ook altijd van te overtuigen dat ik heb gedaan wat ik moest doen, en dat het de juiste keuze was. Dat is een menselijke behoefte, dat je wilt denken dat je alles in de hand hebt,dat je je leven die kant opstuurt. Terwijl je het in werkelijkheid allemaal niet zo onder controle hebt.

Als je nieuwsgierig bent, als je echt leeft, dan doet dat pijn. En hoe meer je leeft, hoe meer pijn het doet. Je kan misschien leven met een minimum aan pijn, maar dan leef je niet echt.

Je kan ervoor kiezen je aan niemand meer te binden. Een soort nomade in het leven te worden. Besluiten om eigen niet meer echt te bestaan, en zo geen pijn meer te hebben. Het heeft zijn voor en nadelen.

Eigenlijk zijn alle levens interessant. Er bestaat geen verkeerde keuze. Het is sowieso interessant te leven, op wat voor manier dan ook.