Momo

Momo was een meisje dat niets bezat, zelfs geen geschiedenis. Niemand weet waar ze vandaan komt. Ze heeft echter één heel bijzondere eigenschap:

Wat de kleine Momo beter kon dan wie ook,

dat was: luisteren.

Zoals Momo kon luisteren, was volkomen uniek. Momo kon zó luisteren, dat domme mensen ineens heel slimme ideeën kregen. En denk maar niet dat Momo iets zei of vroeg wat de ander op dat idee bracht, nee, ze zat alleen maar toe te luisteren met al haar aandacht en belangstelling. Daarbij keek ze de ander met haar grote donkere ogen aan en degene die sprak voelde hoe hem opeens gedachten te binnen schoten, waarvan hij nooit had durven dromen dat hij ze in zich had. Ze kon zo luisteren dat wanhopige of besluiteloze mensen opeens precies wisten wat ze wilden. Of dat verlegen mensen opeens vrijuit durfden te praten. En wanneer iemand het gevoel had dat zijn leven volkomen mislukt en zinloos was, iemand waar het helemaal niet op aan komt en die net zo snel vervangen kan worden als een gebroken pot - en hij ging dat allemaal aan de kleine Momo vertellen, dan werd hem, terwijl hij nog sprak, op een geheimzinnige manier duidelijk dat hij het helemaal mis had.

Zó kon Momo luisteren.

In dit verhaal is het de aanwezigheid van Momo die zo veelbetekenend is. Met haar aanwezigheid bevestigt ze degene met wie ze in relatie treedt. Het is deze bevestiging die het hart van de dialogische relatie uitmaakt. En dat hart kan blijven kloppen als ik de ander volledig wil zien in zijn of haar anders zijn. Ik ontmoet het 'ik ben' van de ander, dat zo verschillend is van het mijne.

'The most basic element, and the most difficult, is presence, as opposed to seeming. An individual is present when he/she does not try to influence the other to see him or herself only according to his or her self-image'

Aanwezig zijn is geen truc, een stuk gereedschap dat ik naar behoeven in kan zetten. Het is de bereidheid hebben om me steeds opnieuw, met vallen en opstaan, tot de ander te richten.

Modern kunstsprookje waarin sociale wantoestanden aan de kaak gesteld worden. Momo, een alleenstaand meisje, helpt de mensen door naar hen te luisteren. De grijze heren komen en weten de mensen ervan te overtuigen dat tijd sparen nuttig is. Een gevolg daarvan is dat de mensen gehaast en jachtig worden. Als de hele stad zo omgeturnd is, weet Momo, die zichzelf blijft, met hulp van de maker van de tijd de mensen te redden en de grijze heren (tijdspaarders) te vernietigen.

Een boek met wijsgerige uitspraken. Vanwege de symboliek zal het een selecte groep aanspreken.