De zin van stilte

The hermit, 1888
by Mikhail Vasilyevich Nesterov

De zin van Stilte
Er was een eenzame, wijze kluizenaar, die op een dag bezoek kreeg van enkele voorbijgangers. Nieuwsgierig vroegen ze hem naar zijn leven in de bergen en wat voor nut het leven in stilte had. De kluizenaar, die net met een emmer water haalde uit een meertje, stopte zijn werkzaamheden en zei:

'Kijk eens in het water. Wat zien jullie?'

De mensen tuurden naar het water en zeiden:

'We zien helemaal niets.'
Enige tijd later herhaalde de kluizenaar zijn vraag:
'Kijk nu nog eens. Wat zien jullie nu?'

De mensen keken weer en zeiden opgetogen:

'We kunnen in de weerspiegeling onszelf zien!'

'Dat is de kracht van de stilte,' legde de kluizenaar uit. 'Ik was water aan het scheppen, daarom was het water onrustig. Nu is het rustig en kunnen jullie jezelf erin zien. De stilte zorgt ervoor dat je jezelf kunt zien. Maar als jullie tijd hebben, wacht dan nog even.'

En zo zaten ze stil aan de waterkant van het meertjetot de kluizenaar zei:

'Kijk nu nog een keer in het water.En vertel me wat jullie zien.'

De bezoekers bogen zich over de rand van het meertje,keken in het water en riepen uit:

'Nu zien we de stenen op de bodem!’

'Juist,' beaamde de wijze, 'als je maar lang genoeg wacht en op gaat in stilte, kun je de grond van alles aanschouwen.