Eeuwenlang (en soms nog steeds) trouwden mensen om logische redenen. Omdat het perceel van haar ouders grenst aan dat van jou, omdat zijn familie een goedlopend bedrijf heeft, omdat er een kasteel bewoond moest worden door een compleet gezin óf omdat twee ouderparen in dezelfde God geloven.
In de tegenbeweging gaat trouwen juist om (soms bijna onmogelijke) verliefdheid en je hart volgen. Klinkt romantisch, maar volgens Alain de Botton ook niet de ideale basis voor een gelukkig huwelijk. Niet per se uitgangspunt voor een liefdevol en gelukkig leven, zo'n verstandshuwelijk. Met eenzaamheid, ongelukkige kinderen, vreemdgaan en andere vervelende toestanden tot gevolg. Langzaam veranderde ons algemene idee van de perfecte relatie.
We voelen valse veiligheid. Wat we vooral zoeken in een levenspartner is vertrouwdheid. We willen in volwassen relaties gevoelens die we als kind hadden, herbeleven. Voor veel mensen geldt dat de liefde die we als kind kregen of gaven niet altijd in balans was. We voelden bijvoorbeeld ook liefde als we een ouder moesten opvrolijken, we voelden opluchting na het gemis van een ouder, of we hadden moeite met uiten van wensen omdat we het zo graag goed wilden doen. We willen niet alleen zijn.
We maken ook gekke keuzes, omdat we als de dood zijn dat we alleen overblijven. Je moet wel heel erg in balans zijn met jezelf en je gevoel van eenzaamheid om picky te durven zijn. Single blijven is voor veel mensen geen optie. En als dat zo is, kán je eigenlijk bijna geen weloverwogen keuze maken voor de juiste partner. We houden vast aan één gevoel. Je wil je het liefst altijd fijn voelen. Tuurlijk. We willen ons geluk vangen, vasthouden en nooit meer kwijtraken. Als alles rozengeur en maneschijn is en hij op z'n knieën gaat op het strand in Bali, denken we dat die euforie voor altijd zo blijft. We vergeten op die roze wolk alleen vaak dat er niet per se een verband is tussen dat gevoel en het instituut dat huwelijk heet.
Volgens de Botton maakt het echter helemaal niet uit of je met de perfecte persoon trouwt. Sterker nog: dat figuur bestaat niet. We moeten niet onze imperfecte partners loslaten, zegt hij, maar het 'romantische' idee dat er een persoon bestaat die je in ál je behoeften kan voorzien. We moeten ons realiseren dat, elke liefde, elke partner in ons leven, ons gaat frustreren, irriteren en teleurstellen. En andersom is dat niet anders.
Waarom je waarschijnlijk met de verkeerde persoon gaat trouwen
Prik in je bubble: er komt geen einde aan je 'is dit alles-gevoel'. Misschien pessimistisch gedacht, maar juist dat kan een hele hoop verdriet en onrust schelen. Dit inzicht kan een opluchting zijn van de excessieve druk en het denkbeeldige romantische plaatje dat onze cultuur aan het huwelijk verbindt. In plaats van de illusie dat iemand je perfect gaat aanvullen, je compleet maakt, je heel maakt of wat dan ook, gaat het erom dat jullie elkaars verschillen zien en tolereren. De persoon die het beste bij je past, is niet degene die in alles exact dezelfde smaak heeft als jij (want die bestaat dus niet, aldus de Botton), maar de persoon met wie je het best kan onderhandelen over jullie verschillende smaken en ideeën. De persoon met wie je het op een mooie manier oneens kan zijn. Die jou en je flaws de ruimte geeft en zijn of haar ruimte neemt.
