Blokkades

Blokkades ontstaan doordat je dingen niet hebt geaccepteerd. Het stroomt niet omdat iets niet doorwerkt is. Je bent blijven steken. Je ontloopt een verantwoordelijkheid, een confrontatie, een gevoel. Je laat dingen liggen. Je weigert iets in te zien. Je weigert iets toe te laten.
Wanneer een handeling, een gedachte, een ontmoeting gepaard gaat met pijn, met angst, met een vluchtneiging, dan ben je op een blokkade gestoten.

De pijn, de angst, de emotie, zij komen allen uit een verborgen onbewust gebied van jouw geest. We noemen dat het schaduwgebied. Het is niet alleen het negatieve wat daar verborgen ligt. Ook positieve eigenschappen of vermogens, kwaliteiten die je niet in je leven hebt ontwikkeld, kunnen blokkades vormen.

Wanneer je eenzijdig met het denken werkt en nooit toekomt aan rust en creatieve uitingen kan dat evenzeer vanuit het onbewuste treffen, als wanneer je 'slechte' neigingen hebt onderdrukt.

De sleutel tot de oplossing is wat in de duisternis van het onbewuste ofwel de schaduw verborgen ligt, in het licht van het bewustzijn te brengen. Licht verdrijft altijd de duisternis. Zie wat er is, wat er gebeurt. Durf te kijken. Durf te zien dat ook dat verborgene 'jij' bent. Je bent niet alleen het door jou erkende 'ik'. Wat bij jou verborgen blijft, zal zich altijd naar buiten toe manifesteren. Al zeg je iets niet, mensen zullen het voelen. Wanneer je iets onbewust verstopt, zal zich dat ook aan jou en aan anderen kenbaar maken.

Uiteindelijk ben je heel de mens, met alles wat daar in zit en dat is niet altijd even fraai. Laat het toe, zie de beelden, ervaar de gevoelens. Beleef de pijn. Loop er niet voor weg. Veroordeel niet, want anders bouw je weer nieuwe weerstand op, je gaat immers een strijd aan met de aan het licht gebrachte tendensen. Deze werken in het verborgene, en derhalve valt het niet te voorspellen hoe zij zullen reageren, wanneer je ze wegdrukt. Jouw 'ik' heeft daar geen enkele zeggenschap over. Elke bewuste actie van jou kant roept alleen maar een tegengestelde reactie op. Roep het dus ook niet op, maar laat het vanuit zichzelf opbloeien wanneer het zich aandient, wanneer het er is. Laat het komen, maar leef het niet uit. Ga er bewust helemaal in zitten. Beleef de opkomende gevoelens, schrijf ze op, teken ze, beeld ze uit.

Je kan zo wellicht ontdekken wat hun bron is. Kom je er niet alleen uit, ga er dan niet alleen mee zitten, maar deel ze met een vertrouwd iemand. De biecht was zo gek nog niet, wanneer hij gemeend was en niet bedoeld als een gemakkelijke afkoopsom.

Wanneer je iemand -bewust of onbewust- gekwetst hebt, deel dan je inzicht met die ander. Je kan zo aan beide kanten de problemen oplossen.

Laat alles maar aan het licht komen, want zo wordt het aan de duisternis onttrokken en verliest het zijn tegen jou gerichte energie. Je luistert nu serieus naar jouw innerlijk. Dat is genoeg. Span je niet in. Loslaten is toelaten. Ga niet spitten, zoek niet, analyseer niet,
maar zet alleen de deur open.

Wanneer je je zo opstelt, en er geen gevecht meer plaatsvindt, zullen vanzelf innerlijke aanwijzingen volgen, die per definitie constructief van aard zijn.

Het leven streeft naar een totaliteit, het leven wil de tegenstellingen verenigen, zodat er Eenheid ontstaat. Alles bestaat als een manifestatie van die Eenheid. Elke afwijzing van een deel van het geheel zal het Leven beantwoorden met pogingen om het afgewezene alsnog te doen aanvaarden. Wanneer je je opstelt zoals voorgesteld, werk je dus mee aan de bedoelingen van het Leven zelf.
Vandaar dat het Leven je de aanwijzingen zal geven voor je verdere stappen.