Mijmerend …
Als ik engelenvleugels kreeg
waarheen zou ik dan vliegen
in welke mooie hemel
zou ik de ware liefde vinden.
Niet gebonden zijnde
waarheen zou ik dan gaan
in gedachten tussen
verwondering en het waarom.
Als ik een vlam was
van puur verlangen
een licht zo prachtig
dat ik niet gezien kon worden
een liefde-gevoel zo verweldigend
bijna gek van dat verlangen
en toch zo sereen.
Stel dat we 't allemaal zo ervaren
wat meer is dan nodig?
Eens ontmoet ik die ene engel
die me over liefde zal vertellen
een pure ziel
die geen leugens, angst
of schaamte kent
me woorden toefluistert
en dat ik mee ga
mee wil, mee mag … als zijn engel.
Elkaars harten liefdevol rakend
zodat regenbogen meer kleur krijgen
weer geluk en liefde
voelen … onvoorwaardelijk
weer leren te geloven
in dromen, in wonderen
thuiskomen.
En weten dat het goed is
geborgen, gekoesterd
in zijn vleugels
samen het pad
der engelen bewandelen …
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie achter