Afwijzing

Bang om afgewezen te worden gaf ons een innerlijke druk.
We verloren onze onschuld ... de vrijheid ... ons innerlijk geluk.

Een masker werd geboren ... geboren uit angst om te Zijn.
Niet meer alles tonen niet meer zuiver in liefde zijn.

We logen en bedrogen en deden dit zo vol vuur.
Dat we het zelf niet meer doorzagen ... ons masker werd een muur.

Beschermen deden we onze emotionele wonden.
Zonder dat we onze waarheid er door vonden.

In dualiteit gingen wij op weg ... op weg in ons leven.
Vroeg of laat kom je een stukje innerlijk besef daar in tegen.

Dan word je leven een bewustwordingsproces met vele lagen.
Je leven zal zich vullen gaan met allerhande vragen.

De rechter maar ook het slachtoffer is een deel van je leven.
Door de aandacht het te doorzien word het uiteindelijk opgegeven.

Je leven zal minder en minder in dualiteiten verder gaan.
Waardoor er komt een innerlijke rust en ruimte voor liefde kan ontstaan.

Je eigen leven je eigen Zelf steeds een stapje dichterbij
Omdat het van je eigen mag ... omdat je zegt ik houd van mij.

Niet meer oordelen over jezelf en bij je eigen zelf te blijven.
Dan kan een ieder praten maar nooit iets in je wonden wrijven.

Je wonden zijn geheeld doorzien is dan de schijn.
Verwarmd door liefde op weg om op te lossen al je pijn.
Je schijnwaarheden je maskers ze vallen weg ze zijn doorzien.
Op weg in de liefde ... je eigen goddelijkheid bezien.