Ontdekkingsreis

Ik ging ooit op ontdekkingsreis,
In de menselijke geest.
De dingen die ik daar toen zag.
O God, dat was een feest.

Eerst was er Chaos en verwarring.
Toen kwam voor mij een diepe rust.
Het leek bijna op een verstarring.
Gevoelens en gedachten werden daar geblust.

Ik concentreerde mij op het einde.
’t was of ik door het heelal gleed.
Met het gevoel dat ik wegdeinde.
En op een staartster verder reed.

Al de zintuigen verdwenen.
Losten op in vree en rust.
Er waren geen sterren meer die schenen.
’t firmament was uitgeblust.

Ook van « ik ben »was er geen sprake.
Weg was de dualiteit
Wie dat ooit eens heeft ervaren.
Die raakt nooit zijn weg meer kwijt.

Geloven doe ik nu niet meer, want « ik weet »
Dat we allen zullen samen komen
In dat Kosmische geheel.
En dan samen zullen dromen.
« Ik was ook een deel. »

Pramodah