Soms verstop ik me voor jou.
Dan verstop ik me ook voor mezelf.
En soms kan ik daarvan
dan jou de schuld geven,
maar meestal niet.
Ik voel alleen die slome dans
die we samen dansen,
soms los en soms samen.
Hoeveel kan ik van je houden
als ik niet van mij hou?
Hoeveel kan ik geven
als ik mezelf niets gun?
Hoeveel kan ik beleven
als ik mezelf de ervaringen misgun?
Als jij je verstopt,
hoe kan jij me dan zien?
Als jij je verstopt,
dan verstop jij je voor jezelf
en wil je jezelf niet meer zien.
Waarom niet?
Want als ik naar je kijk
zie ik zo´n mooi Goddelijk Mens.
Dan stroomt mijn hele Wezen
alle kanten op en dan hoop ik
je te ontmoeten in de
heelheid die we beiden zijn.
In deze Nieuwe Tijd kiezen wij
samen voor een relatie zonder karma.
Een relatie waarin
schuld en elkaar dragen
geen rol meer speelt.
Want we weten dat we beiden complete
Wezens zijn met een eigen bestaansrecht.
Liefde speelt zich dan niet af
langs benauwde wegen van in elkaar
de eenheid zoeken die we zelf zouden missen.
En dan ineens is er ruimte,
ruimte om te kiezen wie ik nog meer
in mijn leven en mijn Zijn kan uitnodigen.
Met wie ´saam kies ik nog meer de expansie,
het ruime sop, de wereld van de verbeelding.
Anita Boom
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie achter