Lange tijd was mijn leven
Gelijk een boom in een storm
Flink door elkaar geschud
Steeds terugkerend in andere vorm.
Mijn leven verloor heel wat blad
Maar die groeiden weer aan
De stormen deden mij vaak buigen
Maar ik ging steeds weer rechtop staan.
Mijn lijf strekkend, mijn takken schuddend
Om het dode blad kwijt te raken
Opdat er ruimte werd gemaakt
Voor nieuw blad om te ontwaken.
Want met mijn wortels diep in de grond
Kan geen storm mij wat doen
En zal men frisse bloesem ontdekken
Tussen het ontluikende groen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie achter