maandag 30 juli 2012


"En tóch is het leven schoon en zinrijk"

De één vaart z'n levensloop in kabbelende stroompjes, terwijl de ander alle zeilen moet bijzetten om koers te houden in storm en wilde wateren.

Hoe gaan we om met een persoonlijke of zelfs maatschappelijke crisis? De één grijpt deze situatie aan om z'n leven eens grondig onder de loep te nemen, terwijl de ander het negeert of ervoor wegloopt. Is een persoonlijke of maatschappelijke crisis trouwens voorwaarde om tot een rijker inzicht van jezelf te komen, helpt het om erachter te komen waar je in het diepst van je ziel in gelooft, of juist niet?

Het verhaal van Etty Hillesum betekent inspiratie voor al diegenen die denken dat de omstandigheden tegen hen gericht zijn en dat hun doel onbereikbaar is.

Haar teksten zijn juist zo indringend, omdat zij geconfronteerd werd met de kwetsbaarheid van de mens. Zij bevond zich in een noodsituatie (WO II), het laagje vernis van de beschaving was eraf. Ze had te maken met de oer-aspecten van het leven: dood, onvrijheid, honger en angst. Haar teksten zijn daarom puur en eigen, ontdaan van alle franje.

Verlangen we tegenwoordig ook niet meer en meer naar die puurheid? Willen we de noodzaak van het leven niet dichter bij ons voelen? Hoe kunnen we de essentie van het leven zoeken met al het geschetter en getwitter in onze oren?

Etty Hillesum is in staat om tijdens één van meest gruwelijke periodes in onze geschiedenis haar puurheid en ware potentieel te ontdekken en daarmee kan ze niet alleen zichzelf innerlijke rust geven, maar ook vele mensen tot steun zijn in het doorgangskamp Westerbork.

Er zijn zes thema's die als rode draad door haar leven heen lopen.

Haar angst
(om toe te geven aan haar schrijverstalent),
Haar intensieve manier van leven versus haar depressies,
Haar verhouding met mentor en coach Julius Spier
(man/vrouw),

Haar volharding,
De oorlog
Haar rotsvaste geloof en vertrouwen in God.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Laat een reactie achter