maandag 23 juli 2012


Ik haat veel woorden. Alleen woorden die organisch ingevoegd zijn in een groot zwijgen zou ik willen schrijven, niet woorden die er alleen maar zijn om het zwijgen te overstemmen en uiteen te rukken. De woorden moeten eigenlijk het zwijgen accentueren.

Zoals op die ene Japanse plaat. Een paar tedere penseelstreken - maar welk een weergaven van het kleinste detail - en daaromheen de grote ruimte, maar laten we zeggen een bezielde ruimte. Ik haat een opeenhoping van woorden. Men kan eigenlijk met zo weinig woorden de paar grote dingen zeggen waar het om gaat in het leven.

Als ik ooit zal schrijven - wat eigenlijk? - dan zou ik enkele woorden willen penselen tegen een woordeloze achtergrond. En het zal moeilijker zijn die stilte en dat zwijgen af te beelden en te bezielen dan de woorden te vinden.

Etty Hillesum

1 opmerking:

  1. Met weinig woorden, veel vertellen.
    En de rest wordt vertelt door het wit tussen de regels.

    BeantwoordenVerwijderen

Laat een reactie achter