vrijdag 27 juli 2012

Ik wil alleen maar aardig zijn

Verslag van een lezing van dhr. Roelof Tichelaar. Hij heeft een praktijk voor psychische, pastorale en spirituele hulpverlening en naast zijn lezingen schrijft hij boeken die daarmee te maken hebben. Zijn onderwerp is Ik wil alleen maar aardig zijn'', en daar kwamen velen op af, want, zegt dhr. Tichelaar, dit onderwerp raakt iedereen.

Het stellen van grenzen heeft alles te maken met het jezelf kunnen zijn en dat is één van de geestelijke opdrachten hier op aarde. We zeggen allemaal wel eens ja als we nee bedoelen, maar liefdevolle grenzen zijn altijd beter dan grenzenloze liefde. Bij een burnout worden we tot stilstand gebracht. We zijn onze grenzen voorbij gegaan en die moeten we opnieuw gaan stellen. Het is geen vrijblijvende zaak, maar een heilige opdracht. We hebben er vaak behoefte aan om bevestigd te worden, dit heeft alles te maken met hoe je tegen jezelf aankijkt. Dikwijls zit er een diepe pijn achter verborgen. Als je jezelf niet de moeite waard vindt, kun je ook geen respect verwachten.

De geest, ons eigenlijke ik, mag je niet ontkennen en met voeten laten treden. Dit mogen we met recht 'zonde' noemen.

De naaste is niet belangrijker dan wij zelf. We moeten de weg van het evenwicht kiezen, de balans. Schuldgevoel en angst kunnen erg in de weg staan. Het geweten kan ons er toe bewegen een offer te brengen.

Dat geweten wordt gevormd door de goddelijke vonk die in ons is, maar ook door wat ons geleerd is. Er is een menselijk en een goddelijk geweten. Er is meer nodig dan het aangeleerde geweten. We moeten ons openstellen voor de weg van de Geest . In de geest vinden we de verbinding met God weer terug. Hij straalt liefde en wijsheid uit. Elke keer moeten we weer een beroep doen op eigen innerlijke weg.  We mogen onze eigen weg gaan, maar dat gaat gepaard met tegenkrachten die ons op een dwaalspoor kunnen brengen.

De normen en waarden van onze maatschappij hebben veel invloed op ons en kunnen ons in de weg staan. De tijdgeest creëert verwachtingspatronen. Het kan zijn dat je dan offers moet brengen, maar een zuiver offer is er één in een sfeer van vrijheid en liefde.

We moeten niet de schijn ophouden, maar open zijn en ons kwetsbaar durven opstellen. Diep één zijn; eenvoud is een deugd. We mogen leren echt te zijn, niet terughoudend. Als je verstopt zit achter een masker, loop je het risico niet de mensen te ontmoeten die je in dit leven nodig hebt. Aanvaard ook de donkere kant van jezelf en bestrijd jezelf niet. Er mogen emoties zijn, maar ook hier moeten we onze grenzen stellen. Wat staan we toe? We moeten leren ze te beheersen.

Er zijn verschillende valkuilen zoals het niet gekwetst willen worden. Dan bepaalt de angst je leven. Durf te voorschijn te komen. Agressie is per definitie verkeerd, maar we kunnen ook te snel met vergeving klaar staan. Zolang het mes van de vijand nog in je rug steekt, kun je niet vergeven. Agressie is een stuwende kracht, bedoeld om het heilige in ons te beschermen. Soms moeten we onze innerlijke tempel met deze vuurkracht reinigen, maar vooral spirituele mensen hebben moeite met deze kracht. Irritatie kunnen we ook zien als een waardevol signaal dat ons wat te vertellen heeft. We zullen ons moeten verzoenen met die krachten in ons zelf en grenzen stellen aan ons eigen ego.

Bij de opvoeding van kinderen hoort, naast liefde, ook discipline en het stellen van grenzen. Kinderen hebben grenzen nodig en hebben recht op correctie. Ze moeten leren omgaan met 'nee', maar het is wijs te laten zien waarom iets niet mag. Ouders moeten in hun autoriteit staan zonder autoritair te wezen. Ook moeten kinderen grenzen stellen naar de ouders toe. Volwassen kinderen proberen vaak, door het 'eren' van hun ouders, een 'inhaalslag' te maken voor de liefde die ze als kind hebben moeten missen. Soms is het beter vader en moeder te eren door maar weg te blijven en grenzen te stellen.

In de partnerrelatie moeten de mannelijke en vrouwelijke kracht in onszelf in evenwicht zijn. Communicatie is hier erg belangrijk. Spreek je uit, anders gaat iets woekeren. Politieke correctheid kan heel ondermijnend zijn met als gevolg een te ver doorgevoerde tolerantie.

Ook een cliënt bij de therapeut moet zijn grenzen stellen en nooit blindelings adviezen opvolgen. De therapeut moet genoeg beroep doen op de verantwoordelijkheid van de cliënt. Heb oog en oor voor jezelf en blijf trouw aan jezelf. Wees echt.

De geest in ons heeft liefdevolle aandacht in ons nodig
om te kunnen groeien.

1 opmerking:

  1. Wat een mooie tekst over dit thema. Zoveel aspecten die hiermee te maken hebben die hierin belicht worden. Een thema waar ik erg mee bezig ben en waarmee ik nog al eens aan het worstelen ben. Het vraagt afhankelijk van de situatie of met wie je te maken hebt soms veel moed om die grenzen aan te durven geven of confrontaties aan te gaan. Jezelf zijn, het klinkt vaak zo eenvoudig. Of het een voornemen is dat je in de praktijk kunt brengen. Ik ervaar steeds weer dat het zo niet werkt. De weerstand kan zo sterk zijn dat ik daar in ieder geval niet altijd met mijn wil doorheen kan breken. Beschermingsmechanismen die zich niet zomaar gewonnen geven. Steeds meer begin ik te beseffen dat de weg hiernaar toe naast bewustwording voornamelijk loopt via het eerst verbinding kunnen maken met mezelf. Nog veel vragen en nog veel te ontdekken wat dit betreft...

    Opnieuw dankjewel voor het plaatsen.
    Fijne dag!

    Groetjes,
    Alice

    BeantwoordenVerwijderen

Laat een reactie achter