zondag 8 juli 2012

Is het leven alleen te moeilijk?


Hoeveel relaties worden er aangegaan vanwege de complexiteit van deze maatschappij? Een van de stelregels bijvoorbeeld is dat als twee mensen hun krachten bundelen zij gelijk zijn aan drie. Het leven alleen is zeker niet gemakkelijk. Voor veel singles komt dat besef rond de feestdagen het meest tot uitdrukking. Maar gedeeltelijk hebben ze de eenzaamheid aan zichzelf te danken. Ze stellen te hoge eisen aan hun toekomstige partner en zijn niet bereid de liefde nuchter te bezien.

In een land dat mede dankzij de Balkenbende God voor ons allen en ieder voor zich predikt, wordt je dagelijks geconfronteerd met onbegrip, afgunst en liefdeloosheid. Graaicultuur tegenover armoede is slechts één facet. Sociale armoede is de andere. Met je zorgen moet je vooral je omgeving niet lastigvallen. Vrienden maak je wanneer het je goed gaat. Die vriendenkring verdampt als sneeuw voor de zon als het je tegenzit.

Het is een misverstand dat je in een grote stad sneller echte vrienden maakt. Neem Amsterdam, de stad met 45% alleenstaanden. Op elke hoek van de straat een kroeg, al het denkbare vertier binnen handbereik. Kun jij je daar dan eenzaam voelen? Jazeker, dat kan. We lezen regelmatig dat iemand al weken dood in zijn of haar huis ligt zonder dat het werd opgemerkt. Een angstige gedachte want de bewuste persoon heeft wellicht een urenlange doodsstrijd geleverd. Het kan jou en andere singles zo maar overkomen. Alleen al om die reden is het zo gek nog niet om te besluiten met iemand je leven te delen.

Geborgenheid als reden voor een vaste relatie? Misschien wordt het tijd op een andere manier naar de liefde te kijken. Op zoek naar het sprookje, zoals we kennen uit de jeugdboeken, daten we ons gek. Onze grootouders deden dat niet. Zij vroegen zich af wat ze voor elkaar konden betekenen. Hun huwelijk was de optelsom van het gewin. In feite is elke relatie de uitkomst van plussen en minnen, alleen stellen we andere eisen dan onze grootouders en ouders. We willen een waslijst aan emolumenten waarbij goede, spannende seks één van de prioriteiten is. Maar is die geborgenheid en veiligheid niet vele malen belangrijker?

We moeten ons rekenschap geven dat de mens van nature niet monogaam is. Binnen een relatie verliefd worden op een ander kan ons allemaal overkomen. Een relatietherapie is dan weinig zinvol. Buiten de deur honger krijgen en thuis gaan eten zal het advies zijn. Maar als het 'leed' is geschied, valt er dan nog iets te repareren? Nee, ik denk dat zo'n flirt altijd zal blijven meespelen in die relatie. Vroeg of laat gaat de partner de balans in evenwicht brengen. En zo lopen vele moeizaam gerepareerde relaties alsnog op de klippen. Of moeten we het 'uitstapje' van onze geliefde gewoon accepteren?

Stel dat we nu eens wat minder waarde aan seks en verliefdheid gaan hechten; we ons gaan realiseren dat die eeuwige jacht naar het ware geluk het najagen van dromen is. En stel dat we tegen onszelf zeggen: het leven alleen is veel te moeilijk. Zouden er dan niet veel meer mensen met een relatie gelukkiger zijn? Dat is vrijwel zeker en hopelijk dat na deze tussengeneratie er een nieuwe zal ontstaan die reeëler tegen de liefde en relaties gaat aankijken.

5 opmerkingen:

  1. Interessant stuk. Zouden meer mensen moet lezen. Het is om over na te denken.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. dank je voor dit stuk, je ziet het wel vaker dat de overlevingskansen samen hoger worden geschat waardoor men zich sterker voelt in een relatie. Vind het slot van je artikel ook erg sterk en vol wijsheid.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.

    BeantwoordenVerwijderen

Laat een reactie achter