Met lege handen uitrusten

De krampachtige greep om de dag ontspannen. Ik denk, dat velen in /gretige/beherige/ klauwen nog een stuk dag omklemd houden, ook in hun nachten?

Dat zou ieder avond weer een gevaar van overgave en ontspanning moeten zijn: de dag loslaten, met alles wat er in was. En te berusten in alles, wat men die dag niet tot een goed einde heeft gebracht, wetende, dat er weer een dag komt. Men moet als het ware met lege, open handen in de nacht liggen, handen, waaruit men de dag vrijwillig heeft laten wegglijden. En dan pas kan men werkelijk uitrusten. En in z'n uitgeruste en lege handen, die niets hebben willen vasthouden en waarin geen enkele begeerte meer was, ontvangt men bij het wakkerworden een nieuwe dag.

Is soms niet mijn nieuwe dag zwaar erfelijk belast met de eigenschappen van de voorgaande? En soms kan niet een nieuwe dag zich nauwelijks ontplooien, al half bedorven onder puin en afval van een vorige?

Etty Hillesum
17 juni 1942