Wolken

Vlak voor boeddha doodging, vroeg iemand hem waar hij na zijn dood heen zou gaan - zou hij voortleven of eenvoudig in het niets verdwijnen? En dat is geen nieuwe vraag; het is één van de oudste vragen, ontelbare malen opnieuw gesteld.

Boeddha zou hebben gezegd: "Net zoals de witte wolk verdwijnt". Vanochtend waren er nog witte wolken aan de hemel. Nu niet meer. Waar zijn die heen gegaan? Waar zijn ze vandaan gekomen? Hoe zijn ze ontstaan en hoe lossen ze weer op? Een witte wolk is is een mysterie. Het komen, het gaan ... het hele verschijnsel. Dat is de eerste reden waarom ik mijn weg 'De weg van de witte wolk' heb genoemd.

Maar er zijn vele redenen en het is goed om die te overpeinzen en erop te mediteren. Een witte wolk bestaat zonder wortels - een witte wolk is een ontworteld verschijnsel: nergens geaard, of geaard in het niets. Toch bestaat zij. Het bestaan als geheel lijkt op een witte wolk - zonder oorzakelijkheid, zonder een uiteindelijk doel. De witte wolk bestaat, als een mysterie. Een witte wolk volgt niet haar eigen weg. Zij drijft. Zij moet nergens heen; zij heeft geen bestemming, geen einddoel. Je kunt een witte wolk niet tegenhouden, want het doel ligt waar zij terechtkomt. Als je een doel hebt, kan het niet anders of je moet je gefrustreerd voelen. Hoe doelgerichter je denken verloopt, des te meer angst, zorgen en frustraties er zijn. Want heb je eenmaal een doel, dan ben je op weg met een vaste bestemming.

Het Universum bestaat zonder enige bestemming. Het Universum gaat nergens heen; er komt geen doel aan te pas, geen oogmerk. En als je een doel hebt, ben je tegen het geheel en raak je gefrustreerd. Je kunt het niet winnen van het Universum. Je bestaan is zo nietig dat je niet kùnt vechten, dat je niet kunt winnen. Het is ondenkbaar dat een individu het Uiversum kan verslaan. En als dat Universum geen doel heeft, en jij hebt wel een doel, dan word je verslagen.

Een witte wolk drijft waar de wind hem voert - zij biedt geen weerstand, zij stribbelt niet tegen. Een witte wolk is geen veroveraar en toch is zij boven alles verheven. Je kunt haar niet veroveren, je kunt haar niet verslaan. Zij denkt niet aan winnen - daarom is zij onkwetsbaar. Heb je je eenmaal vastgebeten in een doel, een voornemen, een bestemming, een betekenis, als je zo dwaas bent om iets te willen bereiken, dan rijzen er problemen en word je verslagen. Dat staat vast. Je nederlaag ligt besloten in de aard van het bestaan zelf. Een witte wolk hoeft nergens heen. Zij gaat verder, beweegt zich overal heen. Daartoe behoren alle dimensies, alle richtingen. Zij verwerpt niets. Alles is, alles bestaat, alles wordt volkomen aanvaard. Daarom noem ik mijn pad 'De weg van de witte wolk'. De witte wolk volgt geen afgebakende weg - zij drijft. Een weg wil zeggen: ergens terechtkomen. De weg van de witte wolk betekent een padloos pad, een wegloze weg. Zij beweegt zich niet met een verstard denken, maar zonder denken.

Een witte wolk drijft langs de hemel, tijdloos, omdat zij geen toekomst heeft en niet denkt. Zij is Hier en Nu. Ieder moment is totale eeuwigheid; maar het verstand kan niet bestaan zonder doel, dus gaat het denken door met doelen stellen. Als je je zogenaamde wereldse behoeften loslaat, dan schept het verstand religieuze behoeften - bovenwereldse behoeften. Als geld niet meer telt, wordt meditatie opeens belangrijk. Als de zogenaamde wereld van wedijver en politiek je belangstelling heeft verloren, dan wordt er een andere competitiesfeer belangrijk: die van religie. Het verstand hunkert altijd naar een bedoeling, naar een doel. En voor mij is alleen een doel-loos verstand religieus. Maar dat houdt in dat het helemaal geen verstand meer is.

Osho