Angst

Ze staat stil, haar hart gaat als een razende te keer
Kijk daar staan ze, daar staan haar belagers weer
Ze ziet de gezichten grijnzen
Ze probeert wanhopig moed te veinzen
Ze draait zich om, ze wil terug
Maar ook daar staan ze al, pal achter haar rug.

De angst groeit haar ogen sperren open
De kans is er niet meer om weg te lopen
Ze pakken haar beet en gooien haar neer
Ze wordt geschopt en geslagen, keer op keer
Haar eigendommen worden vakkundig vernield
Ze weet echt niet wat haar belagers bezield.

Na een kwartier is het weer voorbij en gedaan
En kan ze gehavend naar huis toe gaan
Zachtjes sluipt ze naar binnen met hangende schouders
Bang voor een voortijdige begroeting van haar ouders
In haar kamer verdoezeld ze haar sporen
Niemand die haar hierover hoeft uit te horen.

Lang na dit alles komt pas haar verhaal naar boven
En dan nog zijn er mensen die haar niet geloven
Jaren later als volwassen vrouw is ze nog steeds onzeker
Word met een confrontatie met een stel jongeren
een tintje bleker
Maar gelukkig kan ze zichzelf nu beheersen
en toont ze haar moed.
En stukje bij beetje heeft ze,
jongens het gaat haar goed.