Dementie

Kom dichtbij mij staan,
noem mijn naam,
raak mij aan,
en omarm mij en pak mijn hand
en leid mij de weg.

Praat rustig,
en gebruik eenvoudige zinnen,
geen dubbele informatie,
in één zin,
want ik kan het allemaal
niet meer volgen,
daar het even snel verdwijnt
als dat het komt, het woord,
de zin evenals de vraag.

Luister aandachtig,
stel de vraag simpel,
word niet boos of kwaad op mij,
als ik het niet meer weet,
want alles is gewist.

Laat het onderwerp even rusten
als het niet meteen lukt
vraag niet wat,
ik gister heb gedaan
of waar ik geweest ben,
want dat bestand is al weer gewist.

Ken mijn levensverhaal,
corrigeer mij niet
want ik leef in een andere wereld,
waar heden en verleden
door elkaar lopen.

Al gedraag ik mij anders
en soms als een kind,
weet dan dat ik anders
ben geweest maar alles is gewist.

Neem zoals ik nu ben en vergelijk
mij niet in wie ik was maar hou het
wel in je hart en in je herinnering.
Want daar leef ik voort
zoals je mij kende en hoe ik was
en leefde maar nu is alles gewist.

Al is mijn wereld nu anders
en leef ik in het verleden,
dat is nu mijn realiteit
maar behandel mij niet naar heden,
maar neem mij nu zoals ik nu ben,
ook al lijkt het niet zo.

Maar ik ben gelukkig en verdrietig ook,
mijn eigen manier,
in mijn eigen nieuwe wereld die anders is,
want alles lijkt gewist,
maar leeft voort in mijn hart,
ook al kan ik het niet meer zeggen of bewoorden.